ઊભી બજારે
રોળાતું એ સ્ત્રી ધન
અહીં તહીં
આસપાસ ચોપાસ
અનેક રાતોની રાતોમાં
વેરાય છે, ઢોળાય છે, વલોવાય છે,
ને પરંપરામાં ખોવાય છે
ત્યારે બસ – ત્યારે
ટૂંકી પડતી મારી આ
કલમ ટુંકાય છે અને
વ્યથા કથાઓમાં જ્યારે
વિસ્તરાય છે જીવનકથા
એમની – ત્યારે
સંવેદના –
બૂમ પાડતી પાડતી
મને ગળે વળગી પડી
કહે છે બસ કરો
બસ કરો રે, કલમઘસુઓ
હવે લખવાનું બંધ કરો
કારણ કે હું અહીં નથી
ક્યારે ય પણ હું ક્યાં ય ન હતી,
મરી ચૂકી છું
નામશેષ થઇ ચૂકી છું
બુઠ્ઠી બની ચૂકી છું
ધાર વગરની હા બિલકુલ ધાર વગરની
અને એટલે જ
મારું નામ
બદલાયું છે હવે
નિ:સંવેદના-
એક મરેલી
હા એક મરેલી
કઠણ કાળજાની
જાડી ચામડીની બની
ચૂકી છું અને એટલે જ
પેલી સ્ત્રી ઊભી બજારે
સતત રોળાય છે
ઢોળાય છે નિરંતર અવિરત
અને ખોવાય છે હા એ
અબળા તેની પરંપરામાં – વર્ષોથી ખોવાય છે
બસ, પરંપરામાં યથાવત.
તા. ૪-૩-૨૦૧૫
e.mail : koza7024@gmail.com