હંજ વલા, ઐં કિન ડેસજા વાસી?
કાછેજી રિણ કંધી આંકે કીં લગી વિઇ ખાસી?
રિણજી રેતી મથેતાં કપરી ધોમ ધખેતી;
વંટોડ઼ ચડ઼ેતા ડમરી થિઇ ભભૂત ભમેતી.
અસીં જગ પ્રવાસી
મૃગજડ઼જા પડ઼છાયા રાડ઼ોરાડ઼ કરીંતા,
ગાંઢી થિઇ લાચાર ભનીને લુ લુછેતી;
હી ધરણી આય પિંઢ પણ પ્યાવસાહતસી,
કાછેજી રિણ કંધી આંકે કીં લગી વિઇ ખાસી?
અસીં જગ પ્રવાસી
હંજ વલા, આંજી વસાહત ડિસીને,
આંજે બાર બચડ઼ેજી અનામત ડિસીને;
ધરપત થિઇ વિઇ મુંકે જિયણ ભરજી,
કુધરતજી હી રંગીન કરામત ડિસીને.
અસીં જગ પ્રવાસી
અસીં કર સુરગમેં અચી પુગાસી !
કાછેજી રિણ કંધી આંકે ઇ લગી વિઇ ખાસી?
સજી પૃથમી વતન અસાંજો અસીં જગ પ્રવાસી,
મૃગજડ઼મેં તાં મક્કા ડિઠો, ડિઠો ધૂડ઼મેં કાસી
અસીં જગ પ્રવાસી
સચ્ચી માણસાઇજો જિતે મેરામણ તો ડોલે,
કચ્છી માડ઼ુ કામણગારી મિઠડ઼ી બોલી બોલે;
માણસાઇજી મેકાઇધાસી મહેંક સજે જગમેં,
રિણકંધી તેં મારા કેયાસી ઇતરે ઠાંસી ઠાંસી.
અસીં જગ પ્રવાસી
૩૧-૦૧-૨૦૧૧
(કવિજી ચોપડ઼ી : “મંધિયાણી મંજા")
