નિર્દોષ આયુ
વંચિત પ્રાણવાયુ
નાની બે હથેળી ઉઠાવીને બાળ
કહેતું હશે શું – મને સંભાળ
ન કિલ્લા, ન પગલીઓ રેત બસ રેત
કિનારે ઢગલીઓમાં રહેત બસ હેત
દરિયો પસવારે નિશ્ચેત ગાલને
કદાચ ઝંખે જીવંત ગઈ કાલને
એક ડૂસકું ડૂબ્યું મધ્યે
મૂંગા મોં રક્તપાત પ્રત્યે
સાગર થયો વધુ ખારો
આંસુ એક ખર્યું કે તિખારો
થશે ઈદ – યોમ કીપુર -દીપાવલી- નાતાલ
હાલ તો જાણે ખૂટતા શ્વાસનો સવાલ
૦૫.૦૯.૧૫
(યુ.કે.)
* તુર્કીના દરિયાકાંઠે ચિરનિદ્રામાં પોઢેલા શરણાર્થી શિશુને અંજલિ
સૌજન્ય : “નિરીક્ષક”, 16 સપ્ટેમ્બર 2015; પૃ. 09