આપણે ક્યારે મળ્યા’તા યાદ છે,
કોલ દીધો’તો પ્રણયનો, યાદ છે.
હાથમાં દઈ હાથ, સાથે ઉપડ્યા,
આદરી લાંબી સફર, એ યાદ છે.
ચોતરફ પરિમલ હતો આંનદનો,
ધન્ય જીવનની ક્ષણો એ યાદ છે.
છૂટા પડીશું ના કદિયે લાગતું,
એક એ વિશ્વાસ મનનો યાદ છે.
જોજનો કેડી વટાવી માર્ગમાં,
રાહના કાંટા ને પથ્થર યાદ છે.
એક-બીજામાં થઈ ગ્યાં લીન, ને
બાકી સઘળું વિશ્વ ભૂલ્યાં, યાદ છે.
રે, પરંતુ આ અચાનક શું થયું?
આપની બદલી નજર, એ યાદ છે.
આંગળા ભીડી દીધા’તા આંગળે,
તો ય છોડ્યો હાથ, એ પણ યાદ છે.
શું થઈ ગઈ ભૂલ કંઈ મારી? કહો.
કે અચાનક મન બદલિયું આપનું ?
પ્રેમના સૌ કોલનું કહો શું થયું?
આમ છેવટ મુજને છોડ્યો, યાદ છે.
રાહ જીવનની હવે બસ કાપવી
એકલાં, બાંધીને ભાથું યાદનું.
તો ય ના અંધાર વ્યાપે ચિત્તમાં,
યાદ છે, એ યાદ છે, એ યાદ છે.
e.mail : surendrabhimani@gmail.com
જો કે એટલા મેસેજિસ ને વીડિયો ફરે છે કે એમાં શુભેચ્છાઓ પહોંચવાની શક્યતાઓ ઓછી જ છે, છતાં સૌને અઢળક અભિનંદનો. દિવાળીનો તહેવાર રાષ્ટ્ર તો ઊજવે જ છે, પણ અમેરિકા જેવા દેશે પણ હવે દિવાળીની રજા જાહેર કરી છે. એ ઉપરાંત ઈંગ્લેંડ ને અન્ય દેશોમાં પણ દિવાળીનો કોઈકને કોઈક રીતે મહિમા છે, એ પરથી પણ દિવાળીનું વૈશ્વિક મહત્ત્વ સમજાય એવું છે. એમ તો ક્રિસમસ પણ ભારત ઊજવે જ છે ને એમાં પણ વર્ષને વિદાય આપવાની અને નવાં વર્ષને આવકારવાની જ વાત છે. બંનેમાં મહિમા તો અજવાળાંનો જ છે. એકમાં દીવો છે, તો એકમાં મીણબત્તી છે. આપે તો બંને પ્રકાશ જ છે. બંને તહેવારોમાં ફટકડાઓ ફૂટે છે, આતશબાજીઓ થાય છે. આ એવો પ્રકાશ છે, જે સૂર્યને વિકલ્પે છે. કરોડો દીવા એક સૂર્યની સામે નિસ્તેજ છે, પણ એ દીવાના આપણે સૌ ઋણી છીએ, કારણ સૂર્ય નથી હોતો, ત્યારે એ ઝગમગે છે. એમ તો લાખો દીવા અયોધ્યામાં પ્રગટ્યા છે, પણ એ આખી આયોધ્યાને અજવાળી નહીં શકે એમ બને, તેથી એવું નથી કે દીવો ન પ્રગટાવવો. ભગવાન રામ લંકાવિજય કરી અયોધ્યા પધાર્યા તેનો મહોત્સવ પ્રજાએ દીવડાં પ્રગટાવીને કર્યો ને જે એ ન પ્રગટાવી શક્યાં એમણે હૈયાનો હરખ પ્રગટાવ્યો. એ અજવાસ હજી ઓછો નથી થયો. એ એટલે પણ મહત્ત્વનો છે, કારણ, ઊર્મિલાનો વિરહવાસ પણ એ નિમિત્તે પૂરો થાય છે. એણે તો લક્ષ્મણ વગર મહેલમાં પણ વનવાસ જ ભોગવ્યો છે.