દુનિયા ફરીને આવ્યો, છે ડ્રેગનની એ જાત,
ઘરમાં જ રહેજો, કાળમુખો છે કમજાત.
કાળ કેરા કહેરની કરવી કોને વાત ?
મોઢે બાંધી મુખોટાને ડરતી માનવજાત.
આડી નથી ઊતરી આજે એકેય બિલ્લીજાત !
તો પણ લાગે લક્ષ્મણરેખા ઓળંગતાં આઘાત?
ભરવા ખપ્પર નીકળ્યો છે, આજ જગતનો તાત,
રસ્તે રમવા નીકળે, એની આજે છે ભૈ ઘા…ત.
માંહ્ય બેસીને માંજો હવે, સંબંધોની ઠકરાત !
આમ અચાનક અટકી જાતા જીવતરની આ વાત.
સમય થઇ ગયો કેવો વિકટ, ઓળખાઈ ગઈ આ જાત !
આખર ઘડી આવી પહોંચી તો ય નિકટ ન આવી નાત !
સી.યુ. શાહ આર્ટ્સ કૉલેજ, અમદાવાદ