દરેક સજીવ, ખાસ તો માણસ, પોતાના પગ પર ઊભો રહીને જીવે છે. એટલી જમીન તત્કાળ પૂરતી એની હોય છે. એમાં એ ઉપકારક કેન્દ્ર ઊભું કરે છે, ત્યાંથી એના હેતુ પ્રમાણેની ત્રિજયાઓ અને ત્રિજ્યાઓ પ્રમાણેનાં વર્તુળો રચાય છે. ત્રિજ્યા અને તેથી રચાયેલા કોઈપણ વર્તુળનું ચાલક-નિયામક બળ, હેતુ છે.

લગભગ એ જ પ્રમાણે, સર્જક સાહિત્યકાર પોતાના પગ પર ઊભો હોય છે. એ જો સાહિત્યશાસ્ત્રીઓની, ધંધાદારી વિવેચકોની કે અધકચરા અધ્યાપકોની મનઘડંત માન્યતાઓના ટેકે ઊભો હશે તો એક દિવસે ગબડી પડશે. કેમ કે એઓ બધા વ્યવસાયમજબૂર હોય છે ને એમની માન્યતાઓ માન્યતાઓ હોવાથી એમાંથી તેઓ ગમે ત્યારે ખસી જઈ શકે એવા યુક્તિબાજ હોય છે. ન તો તેઓ વિશ્વસનીય, ન તો એમની માન્યતાઓ.

સર્જકને કાખઘોડી ન પાલવે. પડી ગયા પછીયે એ જાતે ઊભો થઈ શકવો જોઈએ, થાક્યા પછીયે દોડી શકવો જોઈએ.

સર્જનને સર્જન સિવાયનો કોઈ હેતુ હોતો નથી. ઇમાન્યુએલ કાન્ટની વાતને સમજનારા સૌ સુજ્ઞો જણાવે છે કે સર્જનમાં તો હેતુ વિનાની હેતુતા હોય છે – પર્પઝલેસ પર્પઝિવનેસ.

વાહવાહીગ્રસ્ત.

Pic courtesy : Depositphotos

હેતુ કીર્તિનો હશે તો ત્રિજ્યા એટલી જ લંબાશે, વર્તુળ એટલું જ રચાશે. કીર્તિના બે પ્રકાર છે : એક પ્રકાર ચન્દ્રક ઇનામ ઍવૉર્ડનો છે અને બીજો સહૃદયોના આહ્લાદજન્ય સ્વીકાર અને આવકારનો છે.

પહેલો પ્રકાર રાજકારણથી રંજિત છે. એ માટેની શરત એ છે કે સર્જકને લાગવગ, લાગવગ-વિસ્તાર, જીહજૂરી અને શરણાગતિનાં લેખાંજોખાં આવડતાં હોવાં જોઈએ.

કીર્તિનો બીજો પ્રકાર સ્વયંભૂ છે, એ માટે સર્જકે કલા સરજ્યા પછી કંઈ જ કરવાપણું હોતું નથી.

કાલિદાસ શેક્સપીયર રવીન્દ્રનાથ કાફ્કા કે ગોવર્ધનરામ લખતા થયા તે દિવસે મહાન ન્હૉતા, કાળક્રમે વધતા રહેલા સહૃદયસ્વીકારે એમને મહાન ઠેરવ્યા છે.

રવીન્દ્રનાથને નોબેલ અપાયું ત્યારે કેટલાક લોકો એમને અભિનન્દન આપવા ગયેલા પણ એમણે બારણાં બંધ કરી દીધેલાં. કેમ કે એ લોકો સહૃદય ન્હૉતા, લાગ જોઈને વાહવાહી કરનારા તકવાદી હતા, રવીન્દ્રસૃષ્ટિમાં કદી પ્રવેશ્યા જ ન્હૉતા.

દરેક સાહિત્યકારે જાતને પૂછી લેવું કે – હું સહૃદયોથી વીંટળાયેલો છું કે તકવાદીઓની વાહવાહીથી ગ્રસ્ત છું.

(September 29, 2022 : USA

સૌજન્ય : સુમનભાઈ શાહની ફેઇસબૂક દીવાલેથી સાદર

ગયા અઠવાડિયે બે ઘટના બની. રાષ્ટ્રીય સ્વયંસેવક સંઘના સરસંઘચાલાક મોહન ભાગવત દિલ્હીમાં મસ્જિદ અને મદરસાની મુલાકાતે ગયા અને ત્યાં તેમણે મૌલવીઓ સાથે તેમ જ બાળકો સાથે વાતો કરી હતી. તેમણે મુસલમાનોને કહ્યું હતું કે ભારતમાં વસતા દરેક જણ હિંદુ છે જ એટલે હિંદુ બનવા માટે કોઈએ ધર્મપરિવર્તન કરવાની જરૂર નથી. મુસલમાનો સાથે કોઈ પ્રકારનો ભેદભાવ કરવામાં નહીં આવે. એ પછી તેઓ પાંચ મુસ્લિમ મહાનુભાવોને મળ્યા હતા અને તેમને કહ્યું હતું કે હિન્દુત્વ એક સર્વસમાવેશક વિચારધારા છે, જેમાં દેશમાં વસતા દરેક પ્રજાસમૂહને સમાન દરજ્જો અને સમાન અવસર આપવામાં આવે છે. તેમણે એમ પણ કહ્યું હતું કે ભારતનું બંધારણ સંઘ માટે પવિત્ર ગ્રન્થ છે અને સંઘ તેમાં કોઈ પરિવર્તન કરવા ઈચ્છતો નથી. તેમણે વળી એમ પણ કહ્યું હતું કે જે દેશમાં સંપ ન હોય અને વિખવાદ હોય એ દેશ આગળ ન વધી શકે.

મોહન ભાગવતની મસ્જિદની મુલાકાતમાં પહેલ કોની હતી એ સ્પષ્ટ કહેવામાં આવ્યું નથી, પરંતુ એમ કહેવાય છે કે એમાં મોહન ભાગવતે પહેલ કરી હતી. પાંચ મુસ્લિમ મહાનુભાવોએ તો સામેથી જ સ્પષ્ટતા કરી દીધી છે કે પહેલ તેમની હતી અને તેમણે મોહન ભાગવતની મુલાકાત માગી હતી. દેશમાં મુસલમાનો જ્યારે ગેરસમજનો ભોગ બનીને રાજકીય અને આર્થિક રીતે હાંસિયામાં ધકેલાઈ રહ્યા છે, એક પ્રકારની ભીંસમાં છે ત્યારે હિંદુ બહુમતી કોમ સાથે સંવાદ સાધવો જરૂરી છે. તેમણે મુસલમાનોની વધતી વસ્તી અને એકથી વધુ પત્ની કરવાનો રિવાજ કેવળ એક પ્રચાર છે અને તેમાં કોઈ તથ્ય નથી એ પ્રમાણો સાથે બતાવ્યું હતું અને મોહન ભાગવતે તેમની દલીલ સ્મિત સાથે સ્વીકારી હતી.

સંવાદની જ્યારે વાત આવે ત્યારે કેટલાક લોકો રાજી થઈ જતા હોય છે. એમાં માનસિક સુખ મળે છે. સંવાદ સાધવો જોઈએ, એકબીજાના દૃષ્ટિકોણ સમજવા જોઈએ, સેતુ બાંધવા જોઈએ, વગેરે. આવા જ કોઈક ભોળપણથી પ્રેરાઈને કે પછી મજબૂરી સમજીને મુસ્લિમ મહાનુભાવો મોહન ભાગવતને મળવા ગયા હતા. સંવાદ શ્રેષ્ઠ સાધન છે અને આજે દેશમાં જે રાજકીય સ્થિતિ છે એમાં મુસલમાનો માટે સંવાદ કરવા સિવાય બીજો વિકલ્પ પણ શો છે? હવે કદાચ તેમને લાગવા માંડ્યું હશે કે આવનારા દશક-બે દશક માટે હિન્દુત્વવાદીઓ રાજ કરવાના છે માટે તેમની મરજી જીતવી જરૂરી છે જેમ ૧૮૫૭ના નિષ્ફળ વિદ્રોહ પછી સર સૈયદ અહમદ ખાનને અંગ્રેજોની બાબતે લાગ્યું હતું.

જે લોકો આ સંવાદને ગંભીરતાથી લે છે એ લોકો રાષ્ટ્રીય સ્વયંસેવક સંઘને અને હિન્દુત્વવાદીઓને ઓળખતા નથી. તેઓ વખતોવખત જરૂરિયાત મુજબ મધ ચટાડતા રહે છે અને ભોળિયાઓ એ મધને મધ સમજીને ચાટે છે અને રાજીના રેડ થઈ જાય છે. તેઓ અનેક મોઢે બોલે છે, વખતો વખત સૂર બદલે છે, એક કરતાં અનેક અર્થ નીકળે એ રીતે બોલે છે, જરૂર પડ્યે ડાહીડાહી વાતો કરનારાઓને આગળ કરે છે અને ગમે તેની સાથે વિશ્વાસઘાત કરી શકે છે. સંઘના ૯૭ વરસના ઇતિહાસમાં કમ સે કમ ૯,૭૦૦ વખત આવું બન્યું છે. સો-બસો ઉદાહરણ તો એકબેઠકે યાદ કરીને હું ટાંકી શકું એમ છે. તેમણે ગાંધીજીને તો ઠીક, પણ તેઓ જેને માથે ઊઠાવીને નાચે છે એ સરદાર પટેલ સાથે પણ વિશ્વાસઘાત કર્યો હતો. ૧૯૪૮માં મુકવામાં આવેલો સંઘ પરનો પ્રતિબંધ ઉઠાવી લેતા પહેલાં સરદારે મૂકેલી શરતો નહીં પાળીને વિશ્વાસઘાત કર્યો હતો. ૧૯૭૪-૭૫માં બિહાર આંદોલન વખતે જયપ્રકાશ નારાયણ સાથે વિશ્વાસઘાત કર્યો હતો. ૧૯૯૨માં તે સમયના વડા પ્રધાન પી.વી. નરસિંહ રાવ સાથે વિશ્વાસઘાત કર્યો હતો, પણ સૌથી મોટી આઘાતજનક વાત એ છે કે સર્વોચ્ચ અદાલત સમક્ષ સોગંદનામું આપીને સર્વોચ્ચ અદાલત સાથે વિશ્વાસઘાત કર્યો હતો.

તેમણે જવાહરલાલ નેહરુને પણ રાજી કરવાની કોશિશ કરી હતી. સંઘના મુખપત્ર ‘ઓર્ગેનાઈઝર’માં ગુરુ ગોલવલકરે નેહરુના વખાણ કરતા લેખો લખ્યા હતા. ગરીબોની આંખોના નૂર, યુવાનોનું સપનું, ભવિષ્યદૃષ્ટા, ભારતભાગ્યવિધાતા જેવા શબ્દો નેહરુ માટે વાપરવામાં આવ્યા હતા. નેહરુના આટલાં વખાણ તો કોઈ ચાપલૂસ કાઁગ્રેસીએ પણ નહીં કર્યા હોય. કારણ એ હતું કે તેમને સરદાર પટેલે સલાહ આપી હતી કે તમે નેહરુનો વિશ્વાસ જીતો અને કાઁગ્રેસમાં જોડાઈ જાઓ. સંઘને આમાં કાઁગ્રેસને કબજે કરવાની તક નજરે પડી હતી. નેહરુએ જ્યારે તેમને ભાવ નહીં આપ્યો અને સંઘ ફાસીવાદી સંગઠન છે એમ કહ્યું એ પછીથી તેમણે ભારતભાગ્યવિધાતાને ગાળો આપવાનું શરૂ કર્યું હતું જે આજે પણ થંભી નથી. ગાંધીજીને તેમણે સત્તાવારપણે સંઘની શાખાઓમાં પ્રાત:સ્મરણીય લોકોની યાદીમાં મુક્યા છે, પણ બહાર નીકળીને તેમની વિરુદ્ધ કુપ્રચાર કરે છે.

મોહન ભાગવત સામે ચાલીને મુસલમાનોને મળવા ગયા એમાં તેમની મજબૂરી સમજી શકાય એમ છે. મુખ્ય કારણ એ છે કે દેશમાં પ્રજાકીય ધ્રુવીકરણ થયું છે. જેમને સવર્ણોના વર્ચસવાળું માથાભારે હિંદુરાષ્ટ્ર જોઈતું નથી, એવા હિંદુઓ લગભગ ૬૦ ટકા છે અને તેઓ ભારતીય જનતા પક્ષને મત આપે એ હવે શક્ય નથી. જેમણે ૨૦૧૪ અને ૨૦૧૯માં નરેન્દ્ર મોદી પર શ્રદ્ધા રાખીને મત આપ્યા હતા એ હવે મત આપવાના નથી. એક તરફ માથાભારે હિંદુરાષ્ટ્રમાં માનનારા હિંદુ કોમવાદીઓ છે અને બીજી તરફ સેક્યુલર ભારત, સહિયારું ભારત, ફેડરલ ભારત, બંધારણજન્ય કાયદાના રાજમાં પોતાનાં સંતાનનું ભવિષ્ય જોનારું ભારત, ઉજ્વળ ભવિષ્ય તરફ નજર કરતું વિકાસલક્ષી ભારતમાં માનનારા હિંદુઓ છે. બીજા પ્રકારના હિંદુઓ બહુમતીમાં છે. સરેરાશ ૪૦ અને ૬૦ની છે.

સંઘપરિવાર જાણે છે કે ૨૦૨૪ની ચૂંટણીમાં ગાબડું પડશે તો તેમના મતોમાં પડવાનું છે, વિરોધીઓના મતમાં પડવાનું નથી. વિરોધી હિંદુ નાગરિકો સંગઠિત થઈ રહ્યા છે અને આક્રમક થઈ રહ્યા છે. તેમને સૌથી વધુ નફરત તુમાખી અને માથાભારેપણા સામે છે. મોહન ભાગવત એ પણ જાણે છે કે ૨૦૧૪માં અને ૨૦૧૯માં જે હિંદુઓએ બી.જે.પી.ને મત આપ્યા હતા તેમાંના અડધા તો મુસ્લિમવિરોધી છે, હિંદુ કોમવાદી નથી. હિંદુ કોમવાદીઓ ક્યારે ય સાથ છોડવાના નથી, પણ જો બિલ્કીસ બાનુના બળાત્કારીઓને તેમ જ તેનાં પરિવારના હત્યારાઓને છોડી મૂકીને આરતી ઉતારવામાં આવે ત્યારે મુસ્લિમ વિરોધીઓની અંદર રહેલો રામ જાગી શકે છે. તેમની અંદર પ્રતિક્રિયા છે, કોઈ પણ સંજોગોમાં કોમીદ્વેષ કરવાની નીચતા અને મૂર્ખતા તેમણે આત્મસાત નથી કરી. તેઓ અતિરેકી માથાભારેપણાને કારણે સાથ છોડી શકે છે જેમ તેમણે કેટલાક મુસલમાનોની અતિરેકી વર્તણૂકને કારણે કાઁગ્રેસનો સાથ છોડ્યો હતો.

સ્થિતિ એવી છે કે અત્યારે હવે નરેન્દ્ર મોદી અને અમિત શાહને પાછા ફરવું મુશ્કેલ છે, એટલે એ મોરચો મોહન ભાગવતે સંભાળી લીધો છે. નીતિન ગડકરી અટલ બિહારી વાજપેયીની જેમ ડાહીડાહી વાતો કરવા લાગ્યા છે. ૨૦૨૪માં ઉકળતા દૂધની ઉપર ડહાપણની મલાઈ જામેલી જોવા મળશે. જો એમાં સફળતા મળી અને પાછા સત્તામાં આવ્યા તો પાછી મલાઈ તારવી લેવામાં આવશે.

આ ખેલ બેવકૂફ હોય એને જ ન સમજાય અને મને નથી લાગતું કે જે લોકો મોહન ભાગવત સાથે સંવાદ કરવા ગયા હતા તેમને આ વાત ન સમજાતી હોય. ખાસ કરીને જે પાંચ મુસ્લિમ મહાનુભાવ મોહન ભાગવતને સામેથી સમય માગીને મળવા ગયા હતા એમાંના બે સનદી અધિકારીઓ હતા અને એક પત્રકાર છે. તેઓ આ બધું જ જાણે છે. મુસ્લિમ મહાનુભાવોના પ્રતિનિધિમંડળમાંના એક એસ.વાય. કુરેશી ચૂંટણીપંચના વડા હતા અને તેમણે ભારતમાં મુસલમાનોની વસ્તી ઉપર એક પુસ્તક પણ લખ્યું છે. મોહન ભાગવત સાથે તેમણે જ ચર્ચા સૌથી વધુ કરી હતી. તેમણે પ્રમાણો સાથે જ્યારે કહ્યું કે મુસલમાનોની વસ્તીવધારાની વાતમાં કોઈ તથ્ય નથી અને માત્ર કોમને બદનામ કરવા માટેનો ખોટો પ્રચાર છે ત્યારે મોહન ભાગવતના ચહેરા ઉપર સ્મિત જોવા મળ્યું હતું. એ સ્મિતમાં જે કબૂલાત નજરે પડે છે એ એસ.વાય. કુરેશીને નહીં નજરે પડી હોય?

પડી તો હશે જ. આ સિવાય સંઘનો અનેક મોઢે બોલવાનો અને ગમે તેની સાથે વિશ્વાસઘાત કરવાનો ઇતિહાસ પણ તેઓ જાણતા હોવા જોઈએ. અને એ છતાં ય તેઓ મળવા ગયા હતા. સામેથી સમય માગીને મળવા ગયા હતા. આનાં કારણો એસ.વાય. કુરેશીએ ‘ઇન્ડિયન એક્સપ્રેસ’માં ખુલાસાનો લેખ લખીને આપ્યાં છે. એ લેખમાં તેમણે પ્રામાણિકતાપૂર્વક કબૂલ કર્યું છે કે જ્યારે આખી મુસ્લિમ કોમ ભીંસમાં હોય, આર્થિક-સામાજિક-રાજકીય રીતે હાંસિયામાં હોય ત્યારે બહુમતી કોમ સાથે સંવાદ સાધવા સિવાય બીજો વિકલ્પ શો છે?

વાત સંવાદની છે. અહીં એક પ્રશ્ન ઉપસ્થિત થાય છે. તેઓ જેમની સાથે સંવાદ સાધવા ગયા હતા એ સંઘપરિવારને મુસલમાનો માટે કોઈ હમદર્દી નથી. જો હમદર્દી હોત તો તેમનાં રાજકારણનું સ્વરૂપ જુદું હોત. વળી તેઓ ઇસ્લામ અને મુસલમાનો વિષે અજ્ઞાન આધારિત ગેરસમજ ધરવાતા નથી. તેઓ ગેરસમજ ફેલાવે છે, ગેરસમજ ધરાવતા નથી. મોહન ભાગવતના સ્મિતમાં જ આનું પ્રમાણ મળી જાય છે. જો આધુનિક દૃષ્ટિકોણ ધરાવનારા મુસ્લિમ આગેવાનો ગેરસમજ દૂર કરવા માગતા જ હોય અને તેમાં તેઓ પ્રામાણિક હોય તો તેમણે એવા હિંદુઓના માનસમાંથી ગેરસમજ દૂર કરવી જોઈએ જેઓ હિંદુ કોમવાદી નથી. તેઓ મુસલમાનો માટે સહાનુભૂતિ ધરાવે છે અને સહાનુભૂતિ નથી ધરાવતા તો અહિત તો ઈચ્છતા જ નથી. હિંદુ અને મુસલમાન શાંતિપૂર્વક સાથે રહે અને દેશ આબાદ થાય એમ તેઓ ઈચ્છે છે. તેઓ હિન્દુત્વવાદીઓની જેમ સ્થાયી સ્વરૂપે મુસ્લિમવિરોધી નથી.

આવા હિંદુઓ મોટી સંખ્યામાં છે જેઓ મુસલમાનોના દુશ્મન નથી, પણ મુસલમાનોના વલણના કારણે પ્રતિક્રિયામાં આવીને મુસ્લિમવિરોધી થયા છે. વળી તેઓ માત્ર અને માત્ર ઇસ્લામ અને મુસ્લિમો માટે ગેરસમજ ધરાવે છે એવું નથી, કેટલીક સમજ પણ ધરાવે છે અને એ સમજના પ્રશ્નો સાચા છે. એના વિષે ખુલાસા મળવા જોઈએ. સંવાદ વિવેકી મુસલમાનોએ પ્રતિક્રિયાગ્રસ્ત હિંદુઓ સાથે કરવો જોઈએ. પણ એને માટે એક મૂળભૂત જરૂરિયાત છે અને એ જરૂરિયાત છે જરૂર પડ્યે ધર્મની ઉપરવટ જઇને માણસાઈના પડખે ઊભા રહેવું. આ લખનાર અને આ લખનાર જેવા લાખો હિંદુઓ આ ધર્મ નિભાવે છે. વિવેકી હિંદુઓનો બુલંદ અવાજ તો સંભળાતો હશે! મુસલમાનોએ ભીંસ અને હાસિયામાંથી બહાર નીકળવું હોય તો એ લોકો સાથે સંવાદ કરવાનો કોઈ અર્થ નથી જેઓ મુસલમાનોને જાણીબૂજીને હાંસિયામાં ધકેલી રહ્યા છે. પણ હા,  સાર્થક સંવાદ માટે ઉપર કહી તે શરત અનિવાર્ય છે : જરૂર પડ્યે  ઇસ્લામની ઉપરવટ જઈને માણસાઈનો પક્ષ લેવો.

મુસલમાનોના કલ્યાણનો આ જ એકમાત્ર ઈલાજ છે.

પ્રગટ : ‘વાત પાછળની વાત’, નામક લેખકની કટાર, “ગુજરાતમિત્ર”, 29 સપ્ટેમ્બર 2022

કાવ્યકૂકીઝ

0

તમે માનો કે ની માનો, પણ અ’વે તો અભણો જ

ભણેલાને ભૂ પીવડાવતા છે, જો !

આ માસ્તરો મોટે ઉપાડે જૂનું પેન્શન

માંગવા ગઈલા તે ફાટફૂટ લઈને પાછા આઈવા

એ લોકોએ હમજવું જોઈએ કે અંગ્રેજો ગિયા ઓય

તો હો ડિવાઇડ એન્ડ રૂલ તો અ’જી ચાલતું જ છે

પેન્શન તો બાજુ પર રિ’યું

માસ્તરો વગર ફોગટના કુટાઈ મઈરા

અ’વે પેન્શન તો મલવાનું ઓહે ત્યારે મલહે

પણ અત્તારે તો ગાડું ઘોંચમાં પઈડું જ કે’ની !

એક વાત નોકરિયાતોએ હમજી લેવી જોઈએ

કે નોકરી જ જાં’ પાકી ની ઓય

તાં’ પેન્શન પાકું કાં’થી ઓય?

અ’વે તો નોકરી મલે તો હો બઉ છે

મારો પોઇરો સાયેબને પૂછે કે પેન્શન મલહેકે?

તો સાયેબ કે’ય કે પેન્શન તો મલહે

પણ પગારનું પાકું ની !

ને માસ્તરોનું હું છે કે

આખો વખત નોકરી જ કઇરા કરે

ઉપરથી વસ્તી ગણતરી ને ટીકાકરણ હો કરે

અઈલા જાં’ ટીકા થાય એવું જ ની ઓય

તાં’ ટીકાકરણ કાં’થી ચાલે?

હું છે કે માસ્તરોએ કામ ઘટાડવું જોઈએ

એ હાળા ભણાવવાને બદલે

ઇતરપ્રવૃત્તિમાં જ ગોંધાઈ રે’ય તો

પોઈરાઓ ઉઠાં જ ભણાવે કે બીજું કૈં?

સ્કૂલમાં હાળા માસ્તર ઓછા ને પ્લાસ્ટર વધારે

અ’વે હું છે કે પોઈરાઓ જેમ ની ભણે તેમ

વધારે હારા માર્કે પાસ થાય છે

એટલે હો ભણાવવા હારું

બઉ માસ્તર રાખતા ની મલે

માસ્તર તો અ’વે યુનિયનમાં ઓય તો ઓય

બાકીના સાયેબોને જવાબો લખવા કામ લાગે

જતે દા’ડે માસ્તરો

ટ્યૂશન ક્લાસમાં જોવા મલે તો મલે !

સ્કૂલમાં તો એનું કામ જ ની મલે

બેચાર રાખવા ઓય તો ઠીક છે

કારકૂનીમાં કામ લાગે, બાકી ચાલે !

અ’વે તો લાગે છે, માસ્તરો રોજ પર જ રાખ્ખે

તે હો કલાક પર !

એવું થહે તો જ પેન્શનનું પાકું થહે

તમને અહવું આવે છેને, પણ આ હાચું છે

જો એક વાર ચૂંટણી જીતીએ

ને પાંચ વરહ ભવનમાં બેહીએ તો

એકથી વધારે વખત પેન્શન મલે એમાં ફેર ની

અ’વે પેન્શન એમને આપીએ કે આમને?

એટલે તીહ વરહનો નોકરો કૂટો

તો હો પેન્શન ની મલે એમ બને.

પેન્શન જોઈતું જ ઓય તો ચૂંટણી જીતો

ભલે નોકરી કાચી, પણ પેન્શન તો પાકું  .. .

000

(‘સંદેશ’ની બુધવારની પૂર્તિ)

e.mail : ravindra21111946@gmail.com