માન્યો સૌએ ગહન-ગભીરો, છીછરો કાં વહું છું?
શ્રદ્ધા – જેની મુજ પર – પડી સાવ ભોંઠી લહું છું.
વાતે વાતે વળ બદલવો, છેતરું જાત પહેલા –
જેથી હૈયું લવ ન થડકે અન્યને છેહ દેતાં.
ટૂંકા સ્વાર્થે નિજ, અવરની હાણ છાની કરું છું,
દાવા પાછો પ્રબળ કરતો : શ્રેય સૌનું ચહું છું.
પામ્યો ઊંચાં પદ અવનવાં ને રળ્યો કંઈ પ્રતિષ્ઠા
ખેલ્યું ભેદી છળ, ધરી દીધી હોડમાં સર્વ નિષ્ઠા.
ભોગે-જોગે પણ પનારું પડ્યું જેમને તે
વાળી લેતાં મનઃ વરદ કેવો ફળ્યો વક્ર રીતે!
સાચી-ખોટી સમજણ ધરીને કશો બાખડ્યો છું;
આજે પાછો અચરજ કરું – શો મને સાંપડ્યો છું!
માઠું લાગ્યું કદીક પણ? – તો ચીંતવો સ્વસ્થ ચિત્તે,
નિર્ભ્રાતિનું સુખ રળવિયું લો. નજીવા નિમિત્તે..
[“પરબ” – જુલાઈ ૨૦૧૦માંથી સાભાર]
સૌજન્ય: “નિરીક્ષક”, 16 મે 2019; પૃ. 06
ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદમાં મારી પાંત્રીસેક વરસની સક્રિય કામગીરી ધ્યાનમાં લઈને મારા સ્નેહીમિત્રો-વડીલો-શુભેચ્છકો અને પરિષદના પ્રમુખપદ માટે મારા નામની દરખાસ્ત કરનાર સહુ કોઈનો આભાર માનવા સાથે ક્ષમા યાચું છું. પ્રમુખપદની ચૂંટણીમાં સફળતાની પૂરી શક્યતા હોવા છતાં મારા સ્વાસ્થ્યના પ્રશ્ન ઉપરાંત બીજી કેટલીક બાબતો ધ્યાને લઈ મેં ઉમેદવારી પાછી ખેંચી છે.