Opinion Magazine
Number of visits: 9566944
  •  Home
  • Opinion
    • Opinion
    • Literature
    • Short Stories
    • Photo Stories
    • Cartoon
    • Interview
    • User Feedback
  • English Bazaar Patrika
    • Features
    • OPED
    • Sketches
  • Diaspora
    • Culture
    • Language
    • Literature
    • History
    • Features
    • Reviews
  • Gandhiana
  • Poetry
  • Profile
  • Samantar
    • Samantar Gujarat
    • History
  • Ami Ek Jajabar
    • Mukaam London
  • Sankaliyu
    • Digital Opinion
    • Digital Nireekshak
    • Digital Milap
    • Digital Vishwamanav
    • એક દીવાદાંડી
    • काव्यानंद
  • About us
    • Launch
    • Opinion Online Team
    • Contact Us

ચલ મન મુંબઈ નગરી—193

દીપક મહેતા|Opinion - Opinion|25 April 2023

ખમ્ભાલા હિલ નામ કોના પરથી પડ્યું? 

આપણા દેશનો પહેલો ફ્લાય ઓવર મુંબઈમાં બંધાયો, 

જે આજે ય અડીખમ ઊભો છે.

ઈશ્વર જેવો ઈશ્વર પણ જ્યાં ભૂલો પડે તે ભૂલેશ્વરને રામ રામ કરીને હવે આગળ વધીએ. મુંબઈના રસ્તાઓનાં નામ વિષે ક્યારેક તો હસવું ખાળી ન શકાય એવી વાતો મળે છે. બોમ્બે પોર્ટ ટ્રસ્ટની માલિકીના વિસ્તારમાંનાં ઘણાં નામ મહારાષ્ટ્ર-ગુજરાતનાં બંદરો પરથી પડ્યાં છે એ વાત આપણે અગાઉ કરી હતી. જેમ કે ગોઆ સ્ટ્રીટ, કારવાર સ્ટ્રીટ, ઘોઘા સ્ટ્રીટ. પણ આ ઘોઘા સ્ટ્રીટ નામ કઈ રીતે પડ્યું એની એક સમજૂતી ‘મુંબઈનો બહાર’ નામના અમૂલ્ય પુસ્તકના વિદ્વાન લેખક રતનજી ફરામજી વાચ્છાએ આપી છે. ઘણા અંગ્રેજો ઘોઘા સ્ટ્રીટને બદલે ‘ગોગો સ્ટ્રીટ’ બોલતા. હવે વાચ્છાસાહેબ કહે છે કે એક જમાનામાં બહુ જાણીતું બનાજી કુટુંબ આ વિસ્તારમાં રહેતું. આ કુટુંબ મૂળ ઘોઘાનું વતની એટલે ઘણા તેને ‘ઘોઘાવાળા’ તરીકે પણ ઓળખતા. આ કુટુંબના કાવસજીની આ રસ્તા પર દુકાન. એક દિવસ એક ગોરો ખલાસી દુકાનમાંથી કંઈ ખરીદવા આવ્યો. ભાવ-તાલ અંગે કશોક ઝગડો થતાં કાવસજીના ભેજાનું બોઈલર ફાટ્યું. ઝાઝું અંગ્રેજી બોલતાં તો આવડે નહિ, એટલે મોટે મોટેથી Go, go એમ બૂમો પાડવા લાગ્યા. પણ ખલાસી માથાનો ફરેલો હતો. દુકાનથી થોડે દૂર ઊભો રહીને બૂમો પાડીને બીજા ખલાસીઓને કહેવા લાગ્યો: Don’t go to this ‘Go Go’s shop. પછીથી આ દુકાન જે રસ્તા પર આવેલી તેનું નામ ગોગો સ્ટ્રીટ પડી ગયું. પારસીઓ સ્વભાવે રમૂજી. વાચ્છાસાહેબ જેવા સુસજ્જ લેખક આવું કહેતા હોય તો તે મોટે ભાગે ઠઠ્ઠા તરીકે જ હોય. પણ ઘણાએ તેમની આ વાત સાચી માની લીધી છે. હા, એક વાત સાચી કે એક જમાનામાં આ સ્ટ્રીટને નાકે લગાડેલા પાટિયા પર Gogo Street એવું નામ લખાતું. પણ આવા સ્પેલિંગ એ જમાનાની એક ખાસિયત હતી.

ખમ્ભાલા હિલ, ૧૯મી સદીના પૂર્વાર્ધમાં

‘ભોલેશ્વર’માંથી ‘ભૂલેશ્વર’ ભાષાશાસ્ત્રના કિયા નિયમ પ્રમાણે થાય, એવો સવાલ કરનારા પંડિતોને આ એક દાખલો સાદર: માહિમમાં લેડી જમશેદજી રોડથી મોગલ લેન તરફ જતા એક રસ્તાનું નામ હતું હસાલી ટેન્ક સ્ટ્રીટ. એટલે કે એ વિસ્તારમાં ટેન્ક કહેતાં એક તળાવ આવેલું એટલું તો નક્કી. અલબત્ત, આજે એનું નામોનિશાન રહ્યું નથી. રુસ્તમ મસાણીસાહેબ કહે છે કે અહીં ‘હસાલી’ નામનું ગામડું આવેલું તેના પરથી તળાવ અને રસ્તાનાં નામ પડ્યાં. અહીંના વતનીઓ મૂળ જંજીરાના હબસીઓ. હવે ગેઝેટિયર કહે છે કે આ જંજીરાનો ટાપુ ‘હબસાણી’ તરીકે પણ ઓળખાતો. હબસાણી એટલે હબસીઓનો ટાપુ. માહિમ વિસ્તારમાં આવેલા ગામનું અસલ નામ હબસાણી. પછી તેનું થયું હબસાલી, અને તેનું થયું હસાલી. બોમ્બે વોટર વર્કસમાં એક જમાનામાં નોકરી કરતા કાશીનાથ ધુરુએ લખ્યું છે કે તેમના જમાનામાં પાણીનાં બિલમાં લખાતાં સરનામાંમાં આ વિસ્તાર માટે ‘હસાલી’ લખાતું. હવે, કોઈ ભાષા પંડિત કહી શકશે કે ‘હબસી’નું ‘હસાલી’ કયા નિયમ પ્રમાણે થાય? લોકોની જીભને ભાષાશાસ્ત્રના નિયમોથી બાંધી શકાતી નથી.

માત્ર મુંબઈમાં જ નહિ, એક જમાનામાં ગુજરાત-મહારાષ્ટ્રના દરિયા કાંઠા પરના ઘણા વિસ્તારોમાં આ હબસી કે સીદીઓની વસ્તી હતી. હજી આજે પણ ગીરના જંગલ નજીક તેમની અલગ વસ્તી છે. અગાઉ ભાવનગર જેવાં કેટલાંક દેશી રાજ્યો ‘સીદી સેના’ રાખતાં. અને એક જમાનામાં મુંબઈમાં ચીનાઓની પણ નોંધપાત્ર વસતી હતી. એ વખતે અહીંના રસ્તાઓ પર ચીની દાંતનાં ડોકટરનાં પાટિયાં જોવા મળતાં. નાતાલ વખતે વેચાતાં કાગળનાં ફાનસ, તોરણ વગેરે પણ મોટે ભાગે ચીનાઓ બનાવીને વેચતા. ૧૯૬૨માં ભારત-ચીન યુદ્ધ થયું તે વખતે આ ચીની વસતી અલોપ થઈ ગઈ.

જાણકારોને પણ મૂંઝવે એવું એક નામ છે ખમ્ભાલા હિલ. અંગ્રેજીમાં તેના ઓછામાં ઓછા બે સ્પેલિંગ જોવા મળે છે: Cumballa અને Kambala. આજે તો ફક્ત માલેતુજારો જ રહી શકે એવો આ વિસ્તાર. મલબાર હિલ પણ તેવો જ વિસ્તાર. પણ એક જમાનામાં આ બંને ટેકરીઓ પર નકરું જંગલ હતું. અને બંનેના વાસી હતાં જંગલી જાનવર. જ્યાં જુઓ ત્યાં સાપ સરતા હોય. ગીચ ઝાડીમાંથી ક્યારેક વાઘ કે ક્યારેક વરુનો અણસાર વર્તાય. માણસોએ અહીં વસવાનું શરૂ કર્યું તે પછી પણ જનાવરોએ સહેલાઈથી હાર માની નહોતી. ૧૮૦૩ના ઓક્ટોબરમાં તરસ (કે ઝરખ) નામનું પ્રાણી રેન્ડલ લોજ નામના મકાનના કંપાઉન્ડમાં દેખાયું હતું. ૧૮૨૨માં એક વાઘ મલબાર હિલની ટેકરી ઊતરીને પોતાની તરસ છીપાવવા ઠેઠ ગોવાળિયા તળાવ સુધી ગયો હતો. પણ પછી કશાકથી તે એવો તો ગભરાયો કે તીરની ઝડપે હર્મિટેજ અને અને પ્રોસ્પેક્ટ લોજ નામના બે બંગલાઓ વચ્ચેની ઝાડીમાં થઈને મલબાર હિલ ને બદલે સીધો કમ્બાલા હિલ પહોંચી ગયો હતો!

કેમ્પ્સ કોર્નર  ફ્લાયઓવર, ૧૯૬૫

મલબાર હિલ અને કમ્બાલા હિલના ઢોળાવ જ્યાં મળે છે ત્યાં વખત જતાં કેમ્પ એન્ડ કંપનીની દુકાન ખૂલી હતી. તે પછી એ વિસ્તાર કેમ્પ્સ કોર્નર તરીકે ઓળખાતો થયો. આજે હવે એ કંપની બંધ થઈ ગઈ છે. સત્તાવાર નામ છે ગોદરેજ ચોક. અને છતાં લોકજીભે વસેલું નામ તો છે કેમ્પ્સ કોર્નર. તેની નજીક આપણા દેશનો પહેલવહેલો ફ્લાઈ ઓવર બાંધવાનું કામ ૧૯૬૪ના એપ્રિલમાં શરૂ થયું હતું. અને ૧૯૬૫ના એપ્રિલની ૧૪મી તારીખે તે વાહનવ્યવહાર માટે ખુલ્લો મુકાયો હતો. બાંધવાનો ખર્ચ થયો હતો સાડા સત્તર લાખ. (ના, જી. અહીં છાપભૂલ નથી. સાડા સત્તર કરોડ નહિ. સાડા સત્તર લાખ) પંદર-વીસ વરસ પહેલાં કરોડોના ખર્ચે બંધાયેલા ફ્લાઈ ઓવર કે સ્કાય વોક આજે તોડીને ફરી બાંધવા પડે છે. જ્યારે આ અને અને લગભગ તેની સાથે જ બંધાયેલ પ્રિન્સેસ સ્ટ્રીટનો ફ્લાઈ ઓવર થોડા સમારકામ પછી આજે ય અડીખમ ઊભા છે.

પણ સમયના ફ્લાય ઓવર પર આપણે જરા આગળ નીકળી ગયા. ખમ્ભાલા હિલની ટોચ  સુધી જતા રસ્તાનું નામ હતું અલ્ટામાઉન્ટ રોડ. કારણ એ નામનો બંગલો એ ટેકરીને મથાળે આવેલો હતો. આજુબાજુ ઝાડીઝાંખરા એટલે ત્યાં રહેવાનું કોઈ બહુ પસંદ ન કરે. છતાં ૧૮૬૫માં તેનું ‘બાદશાહી’ ભાડું હતું મહીને એક હજાર રૂપિયા! આજે અલ્ટામાઉન્ટ રોડનું સત્તાવાર નામ છે એસ.કે. બરોડાવાલા માર્ગ. પણ કોઈ ટેક્સીવાળાને આ નામ કહી જોજો. જવાબ મળશે : ‘સાહબ, યે તો મુમ્બઈ કા લોકલ ટેક્સી હૈ, બરોડા તક નહિ જાતા.’ આ બરોડાવાલા સાહેબ કોણ હતા તે જાણી શકાયું નથી.

ભુલાભાઈ દેસાઈ

અલ્ટામાઉન્ટ રોડને સમાંતર જતો બીજો રસ્તો તે પેડર રોડ. ૧૮૫૫થી ૧૮૭૯ સુધી ડબલ્યુ.જી. પેડર બોમ્બે સિવિલ સર્વિસમાં કામ કરતા હતા. ૧૮૭૯માં બોમ્બે મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશનના કમિશનર બન્યા. નિવૃત્તિ પછી સ્વદેશ પાછા ગયા ત્યારે લંડનની ઇન્ડિયા ઓફિસમાં રેવન્યૂ અને કોમર્સ ડિપાર્ટમેન્ટમાં સેક્રેટરી તરીકે તેમની નિમણૂંક થઈ હતી. આ રસ્તાનું આજનું સત્તાવાર નામ છે ગોપાળરાવ દેશમુખ માર્ગ. આગળ જતાં દરિયા કિનારા નજીક પેડર રોડને સમાંતર જતા રસ્તાનું નામ હતું વોર્ડન રોડ. આ રસ્તો લગભગ બસ્સો વરસ પહેલાં બંધાયેલો. ફ્રાન્સિસ વોર્ડન ૧૯મી સદીની પહેલી પચ્ચીસીમાં એક મહત્ત્વના અમલદાર હતા. ૧૮૨૮માં તેઓ મુંબઈ સરકારના ચીફ સેક્રેટરી નિમાયા હતા. નિવૃત્તિ પછી ઇસ્ટ ઇન્ડિયા કંપનીના એક ડિરેક્ટર બન્યા હતા. આ રોડનું આજનું નામ ભૂલાભાઈ દેસાઈ રોડ. ભૂલાભાઈ દેસાઈ (૧૮૭૭-૧૯૪૬) એટલે એ જમાનાના અત્યંત બાહોશ અને જાણીતા વકીલ.

પણ હવે પાછા જઈએ ખમ્ભાલા હિલ. આ નામ પડ્યું કેવી રીતે? ખમ્ભાલા હિલ પરના એક બંગલામાં એક મિજબાની દરમ્યાન એક મહેમાને પૂછેલું : ‘પણ આ મિસ્ટર ખમ્ભાલા હતા કોણ?’ આજુબાજુ બેઠેલાઓ હસ્યા હતા. પણ કોઈએ જવાબ આપ્યો નહોતો. કારણ આ નામનો ગળે ઊતરે એવો ખોલાસો હજી સુધી મળ્યો નથી. કોઈ ‘કમ્બાલા’ને કમળનાં ફૂલ સાથે સાંકળે છે. અને કહે છે કે ‘કમળ’નામથી થયું ‘કમ્બાલા.’ પણ ખાટલે મોટી ખોડ એ કે કમળ કાંઈ જમીન પર ખીલતાં નથી, અને ખમ્ભાલા હિલ પર મોટું તળાવ હોવાનું કોઈએ કહ્યું નથી. તો એક વિદ્વાન રિચાર્ડ એટન કહે છે કે આ નામ ઇથોપિયાના ‘કમબાતા’ શહેરના નામ સાથે જોડાયેલું છે. એક જમાનામાં હબસીઓને ગુલામ તરીકે હિન્દુસ્તાન મોકલવામાં આવતા. પણ મુશ્કેલી એ છે કે આવા ગુલામો વહાણ દ્વારા લવાતા અને વહાણ કાંઈ ટેકરી ઉપર નાંગરે નહિ. તો કોઈ વળી કહે છે કે એક જમાનામાં અહીં કબ્રસ્તાન અને સ્મશાન ભૂમિ આવેલાં હતાં. અંતિમ વિધિ થયા પછી તેમના માનમાં અહીં ખંભા કહેતાં થાંભલા ખોડાતા એટલે નામ પડ્યું ખમ્ભાલા હિલ. આમાં બે મુશ્કેલી : એક તો અહીં કબ્રસ્તાન કે સ્મશાન ભૂમિ હતાં એવું ક્યાં ય નોંધાયું નથી. બીજું, મુસ્લિમ બિરાદરો જે બાંધે છે તેને ‘કબર’ કહેવાય છે, ‘ખંભા’ નહિ. હા, ગુજરાત-મહારાષ્ટ્રમાં ધીંગાણામાં માર્યા ગયેલા વીરોની ખાંભી ખોડાય છે, પણ તેને ‘ખંભા’ કહેતાં નથી. વળી આ ટેકરી ઉપર ક્યારે ય કોઈ ધીગાણું થયું હોય એવું જાણવા મળતું નથી.

કંબલ / શમી / ખીજડો

બીજો અભિપ્રાય એવો કે આ ટેકરી પર મોટા પ્રમાણમાં જોવા મળતાં કંબલ નામના ઝાડને કારણે આ નામ પડ્યું. આ ‘કંબલ’ આપણને ‘શમી વૃક્ષ’ તરીકે વધુ જાણીતું છે. તેનું બીજું નામ ‘ખીજડો.’ શમી વૃક્ષનો ઉલ્લેખ છેક રામાયણ મહાભારતમાં પણ જોવા મળે છે. રાવણ સાથેના યુદ્ધ પહેલાં રામે શમી વૃક્ષની પૂજા કરી હતી. તો મહાભારતમાં એક વરસના વનવાસ દરમ્યાન પાંડવોએ પોતાનાં અસ્ત્ર-શસ્ત્ર શમીના ઝાડ પર છૂપાવ્યાં હતાં એવા ઉલ્લેખ મળે છે. બીજી બાજુ ખીજડાના ઝાડ પર ભૂતનો વાસ હોય છે એવી લોકમાન્યતા પણ છે. બધી વાતોમાં આ વાત સૌથી વધુ ગળે ઊતરે તેવી છે. જે ટેકરી પર મોટા પ્રમાણમાં ‘કંબલ’નાં ઝાડ, એ ટેકરીનું નામ કમ્બાલા હિલ. અને બીજા ઘણા રસ્તાનાં નામ પણ કોઈ ને કોઈ ઝાડ પરથી ક્યાં નથી પડ્યાં? હવે આવતે અઠવાડિયે કયા રસ્તા પર લટાર મારશું? રામ જાણે.

e.mail : deepakbmehta@gmail.com 

xxx xxx xxx

(પ્રગટ : “ગુજરાતી મીડ–ડે”; 22 એપ્રિલ 2023)

Loading

ભગીરથ કાર્ય

Usha Thakkar|Opinion - User Feedback|24 April 2023
Dear Vipoolbhai,

Heartiest Congratulations to you and your team for this wonderful work! You all have done

ભગીરથ કાર્ય.

Sankaliyu is just amazing. I tried all the four magazines and I was very happy- the articles are just a click away.
I heard the programme this afternoon. It was excellent- well conceptualized and well administered. All of you- you, Ashokbhai, Nirajbhai, Abhimanyubhai and Prakashbhai were very good. Panchambhai’s vote of thanks was polite and pleasant. Your opening remarks were precise, meaningful and to the point. I was touched when you remembered your brother and parents.
I am sorry I could not join yesterday evening. I had to be with a friend who has recently lost her husband. However, my mind was with your programme.
May Opinion and Sankaliyu grow from strength to strength!
best wishes for all your work,
warmly,
Usha

Loading

મારી ઇદ : ‘અરે વો ભાવે અભી તક નહીં આયા ? !’

સંજય સ્વાતિ ભાવે|Opinion - Opinion|24 April 2023

સંજય ભાવે

ગયાં પચીસ-ત્રીસ વર્ષમાં બહુ ઓછી રમઝાન ઇદ એવી ગઈ હશે કે જે મેં મનાવી નહીં હોય. દરેક ઇદ પર હું, મારી પત્ની અને અનુકૂળતા મુજબ મારી દીકરી મારા મિત્રોને ત્યાં ઇદ મુબારક કરવા ગયાં છીએ.

પેટ ભરીને શિર ખુરમો માણીએ છીએ. એ શિર ખુરમાથી આ સમાજમાં, દેશમાં અમારી લાગણીઓ સંકોરાઈ છે, સમજ વિકસી છે, અને સહુથી વધુ તો ભાઈબંધોનો પ્રેમ મળ્યો છે !

રમઝાન ઇદ મારા માટે – ભાઈબંધો સાથે ગલ્લા પર થતી દરેક લાંબી બેઠકની જેમ (કે દિવાળીના આકાશકંદિલની જેમ) મારી પૅશનનો, મારા દિલનો – મામલો રહ્યો છે.

આ મિત્રો એટલે ખાનપુર – મિરજાપુરમાં રહેતા મારા ખાસમખાસ મિત્ર નયીમ કાદરી અને તેનો મોટો ભાઈ મોઇન કાદરી.

ઘણું કરીને 1984-85ના વર્ષથી અમે ખાનપુર દરવાજાની સામેના ફિરદૌસ ફ્લૅટના પાંચમા માળે આવેલા ઘરે જતાં. એ વખતે આ બિરાદરો પરણેલા ન હતાં, અને અલબત્ત હું પણ નહીં.

તેમના મમ્મી-પપ્પા હતાં, બહેન હતી અને ભરેલું ઘર. એમ ને એમ પણ અમે ત્યાં જતા. બહુ દિવસે હું દેખાયો ન હોઉં તો નયીમના મમ્મી એને પૂછે : ‘અરે વો ભાવે બૌત દિન સે નહીં દિખ્ખા !’

અને આવું તે અમારા ગ્રુપના  બધા  મિત્રો માટે પૂછતાં રહેતાં. અમારું ગ્રુપ એટલે દર્શન, દીપક, નયીમ, નિલેશ, મોઈન, ભાવે અને અમને બધાને ઝાટકો દઈને પંદરેક વર્ષ પહેલાં હંમેશ માટે ચાલી નિકળેલો વિજય.

ઇદ પર હું જઉં તે પહેલાં પણ નયીમનાં મમ્મીએ આવું પૂછ્યું જ હોય. ઇદ પર મુબારકબાદી પછી શિર ખુરમા, સમોસા અને પ્લેટ ભરીને વાનગીઓ આવતી. તે પછી ફિરદૌસથી સહેજ દૂરના ગલ્લે નયીમના પૈસે ચા-સિગરેટ.

વર્ષોથી હું રમજાનથી રમજાન સુધી શિર ખુરમાની રાહ જોતો હોઉં છું. ઈદનો ચાંદ દેખાયો એવા સમાચાર આવે એટલે આપણો રોજો ચાલુ. એ રોજો બીજા દિવસે નયીમ-મોઈનને ત્યાં ખોલવાનો.

ઇદની રજા હોય, એટલે એ દિવસના કંઈ આયોજનની વાત આવે ત્યારે હું કહી દઉં : ‘નહીં ફાવે યાર, મારે તો ઇદ છે !’ કોઈક્ને  કુતૂહલ થાય, કોઈકને મૂંઝવણ અને કોઈકને અકળામણ.

વર્ષો વીત્યાં. નયીમ-મોઇનનાં મમ્મી-પપ્પા ચાલ્યાં ગયાં, ને મારાં પણ. જિંદગીના ક્રમમાં નયીમના પરિવારને દૂર જવાનું થયું. મોઇન પણ કેટલાંક વર્ષ પરદેશ હતો.

પણ આ બધાની વચ્ચે કાદરી પરિવારમાં અમારી ઇદ અવિરત ઉજવાતી, અને તે મોઇનના ઘરે. એનાં પત્ની શબાનાભાભી અને દીકરી મેહેરિન બધાં વર્ષો અમદાવાદમાં જ ખાનપુરના ઘરે છે. શબાના વર્ષોથી (અને હવે તો મેહેરિન પણ) બૅન્કમાં નોકરી કરે છે.

દર વર્ષે શબાનાના હાથનો – દેવો માટે ય દોહ્યલો હોય તેવો – શિર ખુરમો, અને તેની સાથે સુંદર સુંવાળી સૅન્ડવિચ અને સમોસા માણીને ધરાતાં નથી. 

કોવિડનાં બે વર્ષોની ઇદ બહુ વસમી લાગી હતી, મળી જ નહોતાં શક્યા ને !

2021ની દિવાળીમાં શબાનાભાભી અને મોઇન દર વર્ષની જેમ સાલમુબારક કરવા મારે ત્યાં આવ્યાં, ત્યારે મોટું ડોલચું ભરીને શિર ખુરમો લઈને આવ્યાં હતાં. એક વર્ષે ધોળકાનો અમારો અઝીઝ  ત્રણ-ચાર લિટર શિરકુરમો લઈને તેના મમ્મી-પપ્પા સાથે કૉલેજ આવ્યો હતો !

નયીમ-રફત પણ દિવાળી પર આવે. બે-ત્રણ વર્ષ તો નયીમનાં મમ્મી-પપ્પા સહિત એમનો આખો  પરિવાર સ્કુટરો લઈને દિવાળી પર અમારે ત્યાં આવ્યો હતો.

મોઇનના ઘરેથી નયીમના મિરઝાપુરના ઘરે જવાનું. ત્યાં વળી રફતભાભીના હાથની જુદી લિજ્જતની સેવઈ, કચોરી અને સમોસા.

રફત-નયીમ બંને વરિષ્ટ પત્રકાર. એટલે ઇદ પર એમને ત્યાં વળી વર્ષોમાં ભાગ્યે જ મળનારા સિનિયર પત્રકારો મળે. એટલા બધા લોકો આવતાં હોય કે પહેલાં આવેલાંએ જગ્યા ખાલી કરવી પડે.

ગયાં દસેક વર્ષથી અમારી ઇદની સફરમાં શહેનાઝ અને સઇદખાન ઉમેરાયા. શહેનાઝ વકીલ અને સઇદ પત્રકાર. તેમને ત્યાં ય કર્મશીલો, યુવા પત્રકારો મળી જાય. એ વળી જુદો જ મેળાવડો.

નયીમની અને મારી દોસ્તી, હકીકતમાં તો કૉલેજ કાળના અમારા ગ્રુપની આટલાં વર્ષો પછી પણ જળવાયેલી, દર મહિને એકાદ-બે વાર મળવાની મૈત્રી તો અલગ લેખનો વિષય છે.

નયીમ સાથેની મૈત્રીનાં વર્ષોમાં સાબરમતી-તાપી-થેમ્સનાં કેટલાં ય પાણી વહી ગયાં. અમારાં સંતાનો ય મોટા થઈ ગયા. આસમાની-સુલતાની, ખાસ તો સુલતાનીઓ આવી.

રથયાત્રાઓ, અનામત, બાબરી, ગોધરા, બૉમ્બ ધડાકા, વર્લ્ડ ટ્રેડ સેન્ટર, લિન્ચિન્ગ, પુલવામા, 370, સી.એ.એ. – એન.આર.સી. … શું  નથી થયું ? 

એમાં નયીમ-મોઈન અને એમના પરિવારો સલામત રહ્યાં એ મારા માટે એક બહુ મોટી, બહુ જ મોટી ખુશકિસ્મતી છે.

અમારા રિશ્તામાં અમને  ક્યારે ય અમારો ધર્મ યાદ આવ્યો જ નથી (મને આમ તો કોઈ પણ સંબંધમાં એ મૅટર કરતો નથી). ધર્મની વાત જ અમે કરતા નથી.

ધર્મના વિચાર વિના અમારું ચાલ્યું છે, બલકે એનો વિચાર નહીં કરવાને કારણે જ સરસ ચાલ્યું છે. એવું બધાંનું ચાલો … બધાં દિવાળી અને ઇદ મનાવતા રહો …                                                               

23 એપ્રિલ 2023
e.mail : sanjaysbhave@yahoo.com
સૌજન્ય : સંજયભાઈ ભાવેની ફેઇસબૂક દીવાલેથી સાદર

Loading

...102030...1,1261,1271,1281,129...1,1401,1501,160...

Search by

Opinion

  • બોલો, જય શ્રી રામ! ….. કેશવ માધવ તેરે નામ! 
  • દેરિદા અને વિઘટનશીલ ફિલસૂફી – 10 (દેરિદાનું ભાવજગત) 
  • સરકારનો અંધશ્રદ્ધા વિરોધી કાયદો ક્યારે જાગશે?
  • માનવ-હાથી સંઘર્ષની સમસ્યા કેમ આટલી વિકરાળ બની છે?
  • નામ બદલને સે ક્યા હોગા જબ તક નિયત નહિ બદલતી! 

Diaspora

  • દીપક બારડોલીકરની પુણ્યતિથિએ એમની આત્મકથા(ઉત્તરાર્ધ)ની ચંદ્રકાન્ત બક્ષીએ લખેલી પ્રસ્તાવના.
  • ગાંધીને જાણવા, સમજવાની વાટ
  • કેવળ દવાથી રોગ અમારો નહીં મટે …
  • ઉત્તમ શાળાઓ જ દેશને મહાન બનાવી શકે !
  • ૧લી મે કામદાર દિન નિમિત્તે બ્રિટનની મજૂર ચળવળનું એક અવિસ્મરણીય નામ – જયા દેસાઈ

Gandhiana

  • ગાંધીસાહિત્યનું ઘરેણું ‘જીવનનું પરોઢ’ હવે અંગ્રેજીમાં …
  • સરદાર પટેલ–જવાહરલાલ નેહરુ પત્રવ્યવહાર
  • ‘મન લાગો મેરો યાર ફકીરી મેં’ : સરદાર પટેલ 
  • બે શાશ્વત કોયડા
  • ગાંધીનું રામરાજ્ય એટલે અન્યાયની ગેરહાજરીવાળી વ્યવસ્થા

Poetry

  • કક્કો ઘૂંટ્યો …
  • રાખો..
  • ગઝલ
  • ગઝલ 
  • ગઝલ

Samantar Gujarat

  • ઇન્ટર્નશિપ બાબતે ગુજરાતની યુનિવર્સિટીઓ જરા પણ ગંભીર નથી…
  • હર્ષ સંઘવી, કાયદાનો અમલ કરાવીને સંસ્કારી નેતા બનો : થરાદના નાગરિકો
  • ખાખરેચી સત્યાગ્રહ : 1-8
  • મુસ્લિમો કે આદિવાસીઓના અલગ ચોકા બંધ કરો : સૌને માટે એક જ UCC જરૂરી
  • ભદ્રકાળી માતા કી જય!

English Bazaar Patrika

  • “Why is this happening to me now?” 
  • Letters by Manubhai Pancholi (‘Darshak’)
  • Vimala Thakar : My memories of her grace and glory
  • Economic Condition of Religious Minorities: Quota or Affirmative Action
  • To whom does this land belong?

Profile

  • તપસ્વી સારસ્વત ધીરુભાઈ ઠાકર
  • સરસ્વતીના શ્વેતપદ્મની એક પાંખડી: રામભાઈ બક્ષી 
  • વંચિતોની વાચા : પત્રકાર ઇન્દુકુમાર જાની
  • અમારાં કાલિન્દીતાઈ
  • સ્વતંત્ર ભારતના સેનાની કોકિલાબહેન વ્યાસ

Archives

“Imitation is the sincerest form of flattery that mediocrity can pay to greatness.” – Oscar Wilde

Opinion Team would be indeed flattered and happy to know that you intend to use our content including images, audio and video assets.

Please feel free to use them, but kindly give credit to the Opinion Site or the original author as mentioned on the site.

  • Disclaimer
  • Contact Us
Copyright © Opinion Magazine. All Rights Reserved