સચરાચરને કાજ • પંચમ શુક્લ
ઊભી રહીને પાળિયે, આંસુડા નવ સાર,
ના ભોંયે, ના નીંદરે, હું આખે સંસાર.
હું છું વાયુ હાથિયો, હજાર હાથે વાઉં;
ને પાસો હીરા તણો, રજકણથી ધોવાઉં.
સૂરજનું હું થોભિયું, કણસલે લહેરાઉં;
ને શ્રાવણનું સરવડું, નીતર્યાં પહેલાં ન્હાઉં.
કો પરભાતી ટાઢકે, ઝબકી જાગી જાય;
મલીર વીંટ્યા થાનલાં કલરવથી ઉભરાય;
નભમાં ખગ જે ઘૂમતાં (તે) ઉદરમાં અમળાય;
તો નિશ્ચે તું જાણજે નથી ગયો હું ક્યાંય!
માથું ફોડી પાળિયે, આરડજે નવ રાજ,
ના માંહે, ના નીંદરે, (છું) સચરાચરને કાજ.
16/8/2012
Inspired by …
Mary Elizabeth Frye (1932)
Do not stand at my grave and weep,
I am not there; I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sun on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning’s hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft star-shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there; I did not die.
