સોનાની ઈંટો ભરેલી એક ગાડી ઉજ્જડ જગ્યામાં આવેલા એક જૂના, વણવપરાયેલા મકાનના ચોગાનમાં આવી. એ ચોગાનના એક ખૂણામાં કૉફિનના આકારની ચાર કાચની પેટીઓ તૈયાર હતી.
ગાડીમાંથી ચાર જણ ઊતર્યા અને એ કોફિનોમાં સૂઈ ગયા. સૂતા પહેલાં બધાંએ એક ખાસ તૈયાર કરેલું રસાયણ પીધું. આ રસાયણની અસરથી તેઓ એકસો વર્ષ સુધીની ઊંઘ ખેંચી શકશે, અને જ્યારે ઊઠશે ત્યારે, સૂતી વખતે હતા તેવા જ હશે, એમની વય વધશે નહીં, એવી ટોળકીના નાયક ભદ્રેશ લોખંડવાલાની યોજના હતી.
એ ચાર દોસ્તો, ભદ્રેશ લોખંડવાલા, પ્રફુલ્લ હાંસોટિયા, મધુકર દમણિયા અને કશ્યપ નાગરેચા, બધા ય કરામતી હતા. ક્યાં હાથ મારીને માલ-મિલ્કતની ઉચાપત કરવી તેની જ પેરવીમાં રહેતા. એમનાં કાંઇ વ્યવસ્થિત નોકરી-ધંધા નહોતા. છૂટાછવાયા કામો કરીને અને બની શકે ત્યારે ઉઠાંતરી કરીને માલમત્તા ભેગી કરવાનું રાખ્યું હતું.
આ પ્રકારના ધંધાપાણીમાં થોડો વખત પળોટાઈને એમણે મોટો શિકાર કરવાનું નક્કી કર્યું. આ ચારેયમાં ભદ્રેશ “બ્રેઇન” હતો, અને વિજ્ઞાન અને કમ્પ્યુટરનું પણ જ્ઞાન ધરાવતો. બાકીના ત્રણ મગજ કરતાં બળનો ઉપયોગ વધુ કરતા.
એક વખત કાળજીપૂર્વકનું પ્લાનિંગ કરીને આ ટોળકીએ સોનાની ઈંટો લાવતી એક ટ્રક પર છાપો માર્યો, અને તેમાંથી સારી એવી ઈંટોની ઉચાપત કરી.
વિજ્ઞાન, કમ્પ્યુટર અને અદ્યતન ટેક્નોલોજીનો લાભ લઈને, આ લૂંટને પૂરેપૂરી એમની પોતાની કરવાની યોજના ભદ્રેશે એની દીર્ઘદૃષ્ટિ વાપરીને વિચારી રાખી હતી. તે મુજબ તેઓ વસતિથી દૂરના આ વણવપરાયેલા મકાનના ચોગાનમાં આવ્યા.
એકસો વર્ષ સૂઈને જ્યારે તેઓ ઊઠ્યા ત્યારે ચારમાંથી ત્રણ જ જણ ઊઠ્યા. કશ્યપ નાગરેચાની કોફીનમાં કશીક ખામી રહી જવાથી એને આ કોફીનની અને પેલા રસાયણની ધારી અસર ન થઈ, અને માત્ર એનો મૃતદેહ જ મળ્યો. તેથી એને ત્યાં જ પડતો મૂકીને બાકીના ત્રણ ગાડીમાં સોનાની ઈંટો સાથે ત્યાંથી રવાના થયા.
ભદ્રેશની યોજના મુજબ આ સોનાની લૂંટ કરવા અને તેનો ભાગ પાડવા બધા કબૂલ થયા હતા, પણ થોડું આગળ જતાં મધુકર દમણિયાની દાનત બગડી, અને બધા ય સોનાનો માલિક થવાનું સ્વપ્નું સેવતાં એણે એના સાથીઓનું કાસળ કાઢી નાખવાનું વિચાર્યું. પણ તેનો અમલ કરવાની ઝપાઝપીમાં એ પોતે જ માર્યો ગયો.
આ બધી પેંતરાબાજી દરમિયાન એમની ગાડી પણ હવે એમનો સાથ આપતી ન હતી, અને થોડુંક ચાલ્યા પછી તે પણ અટકી ગઈ. ત્યાં સુધીમાં ભદ્રેશ અને પ્રફુલ્લ વસતિથી ઘણે દૂર એક ખુલ્લી, વેરાન જગ્યામાં આવી ગયા હતા. બગડેલી ગાડી એમણે પડતી મૂકી, અને ખભા પરની બેગોમાં સોનાની ઈંટો ભરીને ચાલવા માંડ્યા. સમય જતાં ખાવાનું ખૂટ્યું. પાણીની એક માત્ર મશક બચી, અને તે ભદ્રેશ પાસે હતી. સખત તડકામાં બન્ને ચાલી રહ્યા હતા. તરસ લાગતી ત્યારે ભદ્રેશ પાણી પી લેતો. પ્રફુલ્લને પીવું હોય ત્યારે એ ભદ્રેશને પાણી માટે કહેતો, અને એક ઘૂંટડા માટે ભદ્રેશ સોનાની એક ઈંટ એની પાસેથી માગતો.
બેગમાંની સોનાની ઈંટોએ તેમનું કામ કર્યું, અને ભદ્રેશની મતિ બગડી. એના લોભની સીમા ન રહી, અને હવે એણે એક ઘૂંટડાનો ભાવ એકને બદલે બે ઈંટોનો કરી નાખ્યો. પ્રફુલ્લ માટે આ તદ્દન ખોટનો સોદો હતો. ધૂંધવાતાં ધૂંધવાતાં એણે બે-એક વખત તો બબ્બે ઈંટો આપીને પાણીનો એક-એક ઘૂંટડો ભર્યો, પણ તે પછી પાણી માંગવાને બહાને, સોનાની ઈંટો ભદ્રેશને આપવાને બદલે એના માથામાં મારીને એનો ખાતમો કરવાનો પ્રયાસ કર્યો.
ભદ્રેશ ગાંજ્યો જાય એવો ન હતો. પ્રફુલ્લની જ ઈંટો છીનવી લઈને તેના વડે જ ભદ્રેશે એને મારી નાખ્યો. હવે મશકનો માલિક એ એકલો જ હતો, પણ ધોમ તડકામાં મશકમાંનું પાણી પણ છેવટે ખૂટી ગયું. તરસથી વ્યાકુળ, લથડિયાં ખાતો ભદ્રેશ કોઈ વસતિ દેખાતી હોય એવી જગ્યાએ જવા મરણિયા પ્રયાસો કરતો આગળ વધ્યો, પણ ભૂખ, તરસ અને થાકથી જમીન પર ફસડાઈ પડ્યો.
બન્ને હાથોમાં સોનાની ઈંટો રાખીને “પાણી પાણી”ની બૂમો પાડતો ભદ્રેશ, એક ઘૂંટડાને માટે બે, ત્રણ કે ચાર ઈંટો આપવા તૈયાર હતો. પણ ન તો કોઈ આવ્યું કે ન તો ક્યાંયથી પાણીનો મેળ પડ્યો.
કેટલીક વાર પછી એક કાર ત્યાંથી નીકળી, અને જમીન પર કોઈને પડેલો જોતાં ચાલકે કાર અટકાવી. ઊતરીને ભદ્રેશ પાસે ગયો તો ભદ્રેશે દયામણે ચહેરે અને હતું એટલું બળ એકઠું કરીને એને કહ્યું, “પાણી, … પાણી મળશે, પાણી? આ સોનાની ઈંટો છે, બધી જ તમારી.” અને એટલું કહીને તરફડિયા ખાતા ભદ્રેશે પ્રાણ છોડ્યો. ચાલક પાછો ગાડીમાં આવ્યો. “શું હતું? કોણ છે?”
ગાડીમાંની એની સ્ત્રીમિત્રે એને પૂછ્યું. “મને એણે સોનાની ઈંટો બતાવી, અને હું એને પાણી આપું તો તે સોનું હું લઈ શકું, એમ કહ્યું,” ચાલકે જવાબ વાળ્યો. “આ નવાઈની વાત નહીં? સોનાથી શું થાય?
કોઈ સોનું શું કરવા આપે, એની જરૂર શી? કદાચ એક સમયે તેની કાંઈક કિંમત હશે,” સ્ત્રીમિત્રે કહ્યું. પુરુષે કહ્યું, “મારી પાસે પાણી હોત તો એને આપી દેત; હવે તો બિચારાનો જાન ગયો. પણ સોનાને શું કરું? ચાલો, શહેરમાં જઈને ખબર આપીએ. સુધરાઈના માણસો આવીને આનો નિકાલ કરશે.”
e.mail : surendrabhimani@gmail.com
