કાળિયાનું સપનું
એક રાતે કાળિયા'ન સપનું આયું
ન કાળિયો નાઠો
ગોદડી હોત ઊડવા માડ્યો
હેઠે આખી વસ્તી દેખાય ને કાળિયો જાય ઊડ્યો ઉપર છેક ઉપર
રોજ રાતે ઘર્રર્ર્ર્ર લઈને ઊડતું વિમાન યાદ આયું
હેઠે દેખાતી વસ્તી જોઈ'ન !
સપનામાં એક કોળિયો ન એની પાછળ કાળિયો.
હૂતો'તો તાણ રગો તૂટતી'તી ન હારું સપનામાં તો ચેવું
પગ ન જાણે રોકેટની પાંખો આઈ
આગળ કોળિયો ને પાછળ કાળિયો
હાથ લાંબો કરી પકડવા મથે પણ
કોળિયો તો એકથી બીજા ન બીજાથી તીજા ઘરે ફર્યા કરે.
આડો દન હોત તો કાળિયો'ય થાકીન બેહી જાત હેઠો
પણ હાહરાન ખબર પડી જઈ ક આતો સપનું સ
મજા આવવા માડી
કાનમાં વાગવા માડ્યા પિચ્ચરનાં ગીતો
હવારમાં ગલ્લે વાગતા હોય સ એવા.
દોડીદોડી'ન કાળિયો થાક્યો, ઊભો રયો જરાક
તો કોળિયો ય ગેલ્સપ્પો ઊભો રહી જ્યો.
હાથમાં બિસ્કીટનું પડીકું હોય ન કૂતરું નખ જેટલું જરીક જરીક ખહ'અ ન
એમ ખહવા માંડ્યો કાળિયો કોળિયા ભણી
જીભ એક વારકી બાર કાઢી'ન પાછી મઈ નાખી પલળેલી
એન'અ એમ ક હમણાં મન'અ બુચ્ચ કઈન બોલાવશે
પણ કોળિયો ઘોડીનો ઊભો રઈ જ્યો એક ઘર આગર.
હવ તો તાવ આઈ જ્યો હોય ન એવું થ્યું.
નખ નખ જેટલું આગળ વધતો કાળિયો થાંભલો થઈ જ્યો
ઘડીક વાર કોળિયો ભૂલી ન તાકી જ રહ્યો ઘર હામુ
ગમ ન પડી ન માથું ખંજવાળ્યું તો મૈથી જુ નેકરી કાળી મેંશ
હજુ તો જુ ન નખમાં દબાવઅ એ પેલા કોળિયો ઘુસી જ્યો ઘર મ
કાળિયો તો જોતો જ રહી જ્યો …
માથું જોરથી ખંજવાળ્યું તો જુયોનો ઢગલો થઈ જ્યો કમાડ આગળ
હાહરું ઘર ચાક જોયેલું સ પણ યાદ ચમ નહિ આવતું ?
ઢગલો થઈ હેઠ પડેલી જુયો પાછી માથે ચડવા માડી
ન તો ય કાળિયો તો બાઘો થઈન જોઈ જ રયો ઘર હામે
શી ખબર ચેટલો વખત જ્યો
કોક કલાકાર ચિત્ર હામે જોઈ રે ન એમ
મઈ ઘુસી જયેલા કોળિયાને ભૂલી
કાળિયાએ ઘૂર્યા કર્યું ઘર હામે
"બાર શું ઠોયાની જેમ ઈભા સો મૈ આવો ન" અવાજ આયો
ન કાળિયાને ગનાન લાદ્યું …. "આ તો રમ્લી …"
"એની માન'અ …. આતો મારું જ ઘર સ લ્યા!
હારું સપના મ સપનું સ ક, કોકે માતા મેલી હશે?"
કાળિયા ન કઈ કરતા કઈ હમજ્યુ જ નઈ
મઈ જઈ ન ધારી ધારી જ જોવા માડ્યો એનું પોતાનું ઘર
કમાડ કાઢી નાખ્યું આખું પેલ્લા
ડામચિયો ફેંદી નાખ્યો
નળિયા ખસેડ્યા
ખોતરી ભીતો
વેરણછેરણ કરી નાખ્યું આખું ય ઘર
છાબડીમાં બળી'ન કાળી થયેલી રોટલાની હુક્કી પતરી મળી
ધારી ધારી ન જોઈ ન પાછો યાદ આયો કોળિયો
અહીં જ ઘુસ્યો તો … ચાં જ્યો માદરબખત ?
આ બૂમ મારી'ન રમ્લી ચાં નાહી જઈ ?
બેય કાન'ન ભેગા કરી દેવાના હોય એમ
કચકચાવીન હાથ દાબી'ન ઊભો રહી જ્યો ઘર વચાળે
ડામચિયાના ચાર ગોદડા ઊડીન ચોંટ્યા એન'અ
ભીંતો ઓગળવા માડી ન મૈથી નેક્ર્યું જુયોનું લશ્કર
એક દો તીન ચાર કરી'ન હેંડવા માડ્યું બા'ર
ઉંબરાએ આળસ ખાધી'ન કમાડ થઈ જ્યું રસ્તો
નળિયા પડ્યા બધા માથે
બધું ય થવા માંડ્યું ઝાંખું
પીધેલું પાણી એની મેળે મુતર થઈ જાય ન એમ
ખાધેલું એની મેળે ગૂ થઈ જાય ન એમ
કાળિયાની જાણ બાર બધું ય થઈ જ્યું હતું એવું
ખાલી એક ગોદડી રઈ
ન ગોદડીમાં એનું ડિલ
આકાશમાંથી તારો ખર'ન
એમ કાળિયો ભફફ દઇન સડસડાટ ગોદડી હોત પડ્યો હેઠો
બે ચાર ધાબેથી હાથ લાંબા થયા
આંગળીઓ ઊઠી પાંચ-છો
ને કોકે માગી લીધાં વરદાન તારો ખર્યાની વેળે
ઘડીક થઈ ન રાત ખરી પડી
રોજની જેમ.
રોજ પડ સ એમ પાસી પડી જઈ હવાર
કશુ ખર્યાનું કોઈ નિશાન ના રયું
હશે, સપનું જોવામાંથી ય છૂટ્યો કાળિયો !
13 સપ્ટેમ્બર 2014
સૌજન્ય : http://communitication.blogspot.in/2014/09/blog-post_15.html
