1.
ક્યાં છે કંઈ પણ કામ કવિશ્રી લખો કવિતા
ખાલી છે બસ જામ, કવિશ્રી લખો કવિતા
કોઈ ડાળ પર એક પાન પણ નથી લીલેરું
છે તીડોનું ગામ કવિશ્રી લખો કવિતા
કોતરવું હો કૈંક ઊછળતા મોજા પર તો
ખડક સમું છે નામ, કવિશ્રી લખો કવિતા
નામ, દામ,ને ગામ બધુયે ગયું નરકમાં
શબ્દો ચારે ધામ, કવિશ્રી લખો કવિતા
ગઝલ પ્રીતમની સાંભળવાને વનવાસેથી
પાછા ફરશે રામ, કવિશ્રી લખો કવિતા
•
2.
સાવ રમકડાં જેવો કૃત્રિમ માણસ છે, ભાઈ સાચવજે!
ધોળે દિવસે બળબળ બળતું ફાનસ છે, ભાઈ સાચવજે!
છમ્મલીલાં વૃક્ષોને પણ ક્ષણ-ક્ષણ છાની છાની વ્હેરે
સમય નામની તેજ ધારની કાનસ છે, ભાઈ સાચવજે!
શ્વાસ છૂટતાં વ્હેંત જ પડશે પડદો આખા તખ્તા પર
જીવન નામે પળ બે પળનું ફારસ છે, ભાઈ સાચવજે!
શ્રદ્ધા ને વિશ્વાસથી જેની પૂજા કરે છે ઝૂકી ઝૂકી
મૂર્તિ તે ભગવાન નહીં મૃત આરસ છે, ભાઈ સાચવજે!
અડતાંની સાથે જ થશે ચોપાસ બધું યે ઝળુંઝળું
‘પ્રીતમ’ સાચો શબદ તો એવો પારસ છે, ભાઈ સાચવજે!
••
3.
ભીતરની બારી તું ખોલ મારા સાયબા
મનડાની વાત ફરી બોલ, મારા સાયબા
ઝીણું ઝરમરતું આ વરસે છે આભલું,
અમથી તું છત્રી ના ખોલ, મારા સાયબા
ગમતાનો ચોમેરે ઊડતો ગુલાલ કરી,
સંગે વગાડ આજે ઢોલ, મારા સાયબા
ખુદને ખુદાથી હો મબલખ કંઈ વાત તો
એકાંતી હિલ્લોળે ડોલ, મારા સાયબા
પ્રીતમ ગુંજે છે લીલી ડાળીએ ટહુકાઓ,
ખુશ્બોથી એને ના તોલ, મારા સાયબા
•••
4.
ગામ, પાદર, સીમ છોડી મોર ક્યાં ખોવાઈ ગ્યો ?
મંજરીથી નાતો તોડી મોર ક્યાં ખોવાઈ ગ્યો ?
હું સમંદર પારથી ટહુકામાં આવી ડૂબવા
તટ ઉપર છોડીને હોડી મોર ક્યાં ખોવાઈ ગ્યો ?
ઓઢણી, ચોળી, કમરબંધ, ઝાંઝરી ને વેણીના
ભોળી આંખે સ્વપ્ન ખોડી મોર ક્યાં ખોવાઈ ગ્યો ?
આભને ધરતીની વચ્ચે રેશમી ટહુકા સમો
ગુંજતો સંબંધ જોડી મોર ક્યાં ખોવાઈ ગ્યો ?
લાગણીને કાઠે ‘પ્રીતમ’ જોયો તો પાણી પીતાં
પણ બધા પરપોટા ફોડી મોર ક્યાં ખોવાઈ ગ્યો ?
••••
5.
આંખમાં આભ તો સાવ નાનું પડ્યું,
એક પંખી છે આવીને મનમાં વસ્યું!
કૈંક મરજીવા ગઝલોના દરિયે ડૂબ્યા
આજ લગ છે હજી કોને મોતી જડ્યું?
આભ ફેલાતું હો હર કદમ પર ભલે
વીંઝતું પાંખ પંખી કદી કયાં નડ્યું?
છે હવાના હિલોળે ચડ્યું છાપરું
રાતભર આ ફળી નીંદરે કયાં ચડ્યું?
બે પતંગોને યુ્દ્ધે ચડી જોઇને
આભ જોતું રહે ના કદી છે રડ્યું
•••••
6.
ગામ પાદર છૂટિયાને યુગ થયો,
આપણાાં દિલ તૂટિયાને યુગ થયો
સાવ કોરી બાળપણની પાટીમાં,
એકડા બે ઘૂંટિયાને યુગ થયો
રોજ આંબલ ડાળ બોલાવે મને,
કાતરા બે ચૂંટિયાને યુગ થયો
હેતભીની સીમની વડવાઈએ,
એમ ભેગા ઝૂલિયાને યુગ થયો
રાહ જોતી મીટ માાંડીને હવે,
શેઢે ઝાંઝર વાગિયાને યુગ થયો
સાંજ ટાણે રોજ ફળિયે હીંચતા,
લાગણીમાં ખૂલિયાને યુગ થયો
દીકરી મૂકી ગયો પરદેશ હું,
કંકુથાપા નિરખિયાને યુગ થયો
સાદ પાડે સીમ શેઢો થા પરત,
મોલ લીલા વાઢિયાને યુગ થયો
ગામ જઈને પાળિયાને શું કહું
ઘૂળમાં પગ મૂકિયાને યુગ થયો
વાટ જોતી નેજવેથી મા હજી,
પાણી અંજળ ખૂટિયાને યુગ થયો
••••••
7.
બારી તું ખોલે અને ટહુકે ગઝલ
મૌન રહી બોલે અને ટહુકે ગઝલ
કેમ છો પૂછે પવનને ડાળીઓ
સૌ ચઢે ઝોલે અને ટહુકે ગઝલ
સહેજ અમથું આભ ગોરંભાયને
મોરલો બોલે અને ટહુકે ગઝલ
કાઢે હડીયું ધોરિયા ઘેલા બની
લ્હેરાતા મોલે અને ટહુકે ગઝલ
રાસ પ્રીતમ ચાંદની સાથે રમે
ઢબૂકતા ઢોલે અને ટહુકે ગઝલ
•••••••
8.
આભ પરથી સોનવરણી તાજગી ખરતી રહી
ગાય ઝાંકળ ભીનાં લીલાં ઘાસને ચરતી રહી
કો ‘અચાનક આવજો’ કીધા વિના ચાલ્યું ગયું
આંખમાં તસવીર આખી જિંદગી ફરતી રહી!
આંખમાં લઈ એક સુક્કીભઠ્ઠ નદી કેરી મમત
રેત પનિહારી નિરંતર બેડલે ભરતી રહી !
ખુદ ગઝલ આખી ય શેકાઈ વિરહની આગમાં –
કોઈ ઇંધણ જેમ મૂંગાં હીબકાં ભરતી રહી !
સૂર છૂટી ગ્યા તૂટ્યો જ્યાં તાર તો પણ હે પ્રીતમ
આગળી તો એની મેળે સાજ પર સરતી રહી !
••••••••
9.
કયાં હવે છે દોસ્ત! સપનાનું નગર?
ચોર નજરે ઊભું ગપ્પાનું નગર!
યાદ આવે સાતમી તાલી મને,
ચૂપ બેઠું કેમ થપ્પાનું નગર?
કેમ કરતાં સાચવીશું આપણે,
ભાગ્યમાં જો હોય પત્તાનું નગર!
જો જરા ખોદો વિચારોને, પછી,
આંખ સામે હો હડપ્પાનું નગર.
વૃક્ષ પાછળ એકલું ઊભી મને,
દૂરથી જોયા કરે છાનું નગર!
•••••••••
e.mail : preetam.lakhlani@gmail.com
