ગઈ અખાત્રીજે, મારા પહેલા અનુવાદિત પુસ્તકને આપ સૌ સાથે વહેચવાથી વધુ શુભ મારા માટે શું હોય…!
'માણસાઈની થાપણ' સુધા મૂર્તિના બેસ્ટ સેલર 'The Day I Stopped Drinking Milk'નો ગુજરાતી અનુવાદ છે.

−  જેલમ હાર્દિક

•

માણસ નામે જીવતી વાર્તા

"સુધા મૂર્તિના નામથી ગુજરાતી વાચકો એટલા જ પરિચિત છે, જેટલા ભારતના સોફટવેર એન્જિનિયર નારાયણ મૂર્તિના નામથી પરિચિત હોય. લોકશિક્ષકની ભૂમિકા ભજવતા લેખકની વાતો કેવી હોય એ અાજની પેઢીને ભાર વિનાના ભણતરની જેમ, ઉપદેશ વિનાનું ઉત્તમ સાહિત્ય અાપી એમણે શીખવ્યું છે.

"‘માણસાઈની થાપણ’ એમના કલમની માનવસંવેદનોની મૂર્તિ ઘડવાના યજ્ઞમાં વધુ એક ઉજ્જવળ અાહૂતિ છે. અહીં જિંદગીની સચ્ચાઈને થોડા કલ્પનાના ખૂટતા રંગો પૂરીને મૂલ્યોની રંગોળી પૂરવાનું કામ થયું છે. વિશેષ વાત એ કે પ્રથમ જ પ્રયત્ને યુવા અનુવાદક જેલમ હાર્દિકે એનો એટલો સરળ અને રસાળ અનુવાદ કર્યો છે કે અા પુસ્તક ગુજરાતીમાં લખાયું નથી, એવું ઘડીભર માની જ ન શકાય. શાસ્ત્રીયતાના કંટાળો અાપે એવા અાગ્રહને બદલે વાતચીતની પણ વધુ પડતી શૈલીના અતિરેક મુક્ત ખળખળ વહેતા ઝરણ જેવા ગુજરાતીમાં અા પુસ્તક ગુજરાતીમાં અાવ્યું છે. ગાંધીયુગના અનુવાદોની યાદો અા વાંચતા મોસમના પહેલા વરસાદથી ફોરતી ગંધની માફક તાજી થઈ !"

− જય વસાવડા

e.mail : jayvaz@gmail.com

માણસાઈની થાપણ : અનુવાદક – જેલમ હાર્દિક : પ્રકાશક – અાર.અાર. શેઠ અૅન્ડ કંપની, અમદાવાદ / મુંબઈ : પૃષ્ઠ – 170 : મૂલ્ય – રૂ. 125/-

‘કૂતરાથી તમે ડરીને દોડો તો એ તમારી પાછળ પડે, તમને કરડે. પણ તમે એની આંખોમાં આંખ મેળવીને ઊભા રહો તો કૂતરું કંઈ ન કરે. એટલે સમાજનું એવું છે, તમે જેટલા ડરો એટલી વધારે લાતો એ તમને મારે. એની સામે ખૂલીને ઊભા રહો કે જુઓ ભાઈ, જે છું તે આ છું, મને સ્વીકારો કે નકારો.’

લગભગ કહેવતની કક્ષાએ પહોંચી ગયેલી ‘ગમતાંને કરીએ ગુલાલ’ પંક્તિ કવિ મકરંદ દવેની છે, ખરું? ના જી. આ પંક્તિ મૂળ કુન્દનિકા કાપડીઆની છે! બન્ને જીવનસંગી બન્યાં એ પહેલાંની આ વાત છે. કુન્દનિકાજી એ વખતે ‘નવનીત’ સામયિકનાં સંપાદિકા. એક વખત તેમણે મકરંદ દવેેને પત્ર લખ્યો કે  તમે તો ગમતાંને ગુલાલ કરો એવા કવિ છો તો અમને એક સરસ કાવ્ય મોકલો. બસ, આ કાગળ વાંચ્યા પછી, આ પંક્તિ પરથી પ્રેરાઈને મકરન્દ દવેએ કાવ્ય લખ્યું જે મશહૂર થઈ ગયું: ‘ગમતું મળે તો અલ્યા ગુંજે ન ભરીએ, ગમતાંનો કરીએ ગુલાલ …’

આજે જેની વાત કરી રહ્યા છીએ એ ‘સુરીલા સંવાદ’ પુસ્તકમાં આવી તો કેટલીય રસપ્રદ વાતો સંગ્રહાયેલી છે. વાતો પાછી પ્રમાણભૂત છે, કેમ કે જે-તે વ્યક્તિએ ખુદ પોતાના મુખેથી એ ઉચ્ચારેલી છે. લેખિકા આરાધના ભટ્ટ અઢી દાયકાથી ઓસ્ટ્રેલિયા સ્થાયી થયાં છે. સિડની રેડિયો સ્ટેશન માટે એમણે જુદી જુદી ગુજરાતી હસ્તીઓના ઈન્ટરવ્યુ રુબરુ યા તો ફોન પર કર્યા છે. આ પુસ્તક આવી પચ્ચીસ મુલાકાતોનું પ્રિન્ટ વર્ઝન છે. અહીં એક બાજુ નરેન્દ્ર મોદી જેવા રાજકારણી છે, તો સામે મોરારિબાપુ અને સ્વામી સચ્ચિદાનંદ જેવા ધર્મગુરુ છે. સુરેશ દલાલ અને અનિલ જોષી જેવા કવિઓ છે, તો સાથે સાથે મધુ રાય અને ફાધર વાલેસ જેવા ગદ્યસ્વામીઓ છે. ગુણવંત શાહ, શાહબુદ્દીન રાઠોડ, પુરુષોત્તમ ઉપાધ્યાય, ઈલા ભટ્ટ …. સૂચિ ખરેખર પ્રભાવશાળી છે.

‘એક્શન રિપ્લે’ જેવી યાદગાર આત્મકથા લખનાર તારક મહેતા એક પ્રશ્નના ઉત્તરમાં સમાજને શ્વાન સાથે સરખાવે છે. એ કહે છે, ‘કૂતરાથી તમે ડરીને દોડો તો એ તમારી પાછળ પડે, તમને કરડે. પણ તમે એની આંખોમાં આંખ મેળવીને ઊભા રહો તો કૂતરું કંઈ ન કરે. એટલે સમાજનું એવું છે, તમે જેટલા ડરો એટલી વધારે લાતો એ તમને મારે. એની સામે ખૂલીને ઊભા રહો કે જુઓ ભાઈ, જે છું તે આ છું, મને સ્વીકારો કે નકારો.’

વર્તમાન રાજકીય પરિસ્થિતિના સંદર્ભમાં નરેન્દ્ર મોદી આજે વિરાટ સ્વીકૃતિની ધાર પર ઊભા છે. આઈ.ટી. + આઈ.ટી = આઈ.ટી (અર્થાત ઈન્ફર્મેશન ટેકનોલોજી + ઈન્ડિયન ટેલેન્ટ = ઈન્ડિયન ટુમોરો) જેવું ચોટડુક સૂત્ર આપનાર આપનાર નરેન્દ્ર મોદીની રોજિંદી દિનચર્યા કેવી હોય છે? જવાબ સાંભળો .

‘દિવસ તો મારો પણ બીજાની જેમ ૨૪ કલાકનો જ હોય છે. સવારે પાંચ-સવા પાંચ વાગે ઊઠું છું. ઈ-મેઈલ જોવાની ટેવ છે, ઈન્ટરનેટ પર દિલ્હીનાં, બહારનાં છાપાં વાંચવાની ટેવ છે. મારે કારણે રાજ્ય પર બોજ ન આવે એટલે શરીરને સરખું રાખવું જોઈએ, માંદા ન પડાય એવી કાળજી રાખવી જોઈએ, એટલે એને માટે યોગ, વ્યાયામ, પ્રાણાયામ કરવાની ટેવ છે. બાકી ખૂબ સાદું જીવન છે. સવારે આઠ-નવ વાગ્યે કામ ચાલુ કરું છું, રાત્રે પૂરું ન થાય ત્યાં સુધી બંધ કરતો નથી.’

પુસ્તકમાં કેટલીય નિખાલસ કબૂલાતો છે. જેમ કે, ફાધર વાલેસ સ્પષ્ટપણે કહે છે કે હું સ્પેનથી ભારત આવ્યા ત્યારે એવી સંકુચિત મનોદશા લઈને આવ્યો હતો કે ચર્ચ સિવાય મુક્તિ નહીં. આઉટસાઈડ ધ ચર્ચ ધેર ઈઝ નો સાલ્વેશન. પણ ભારતમાં આવીને ફાધર સમજ્યા કે મુક્તિ બધે જ હોય છે. સાચા દિલનો માણસ હોય તો એ ભગવાન પાસે જરુર જઈ શકે. આપણા સૌના મનમાં રમતા હોય એવા સવાલો લેખિકાએ મહાનુભાવોને અચૂકપણે કર્યાં છે. દષ્ટાંત તરીકે, મોરારિબાપુને એ પૂછે છે કે આપને જીવનમાં ક્યારેય ઘોર નિરાશાનો અનુભવ થયો છે ખરો? જો થયો હોય તો એ લાગણીમાંથી શી રીતે બહાર નીકળો છો? મોરારિબાપુ કહે છે : ‘હું શરણાગતિમાં માનું છું. જેની પાસે શરણાગતિનો રસ્તો હોય, શ્રદ્ધાનો માર્ગ હોય એ નિરાશ ન થાય. મારા જીવનમાં એક પણ એવી ઘટના બની નથી કે હું નિરાશ થયો હોઉં. જે મોડથી ગુજરવું પડ્યું, હરેક ઘાટને મેં પ્રણામ કર્યા છે અને તેથી ગતિ ચાલુ જ રહી છે. કોઈ નિરાશાએ મને રોક્યો નથી… નિરાશામાંથી બહાર નીકળવાનો એક મોટામાં મોટો ઉપાય મારી દષ્ટિએ સાધુ ચરિત વ્યક્તિનો સંગ છે. એક સારી સોબત, એક સારી કંપની માણસને નિરાશામાંથી બહાર કાઢી શકે છે.’

સ્વામી સચ્ચિદાનંદના કાંતિક્રારી અને આક્રમક વિચારો હંમેશાં ધારી અસર પેદા કરતા હોય છે. એ કહે છે કે મુઠ્ઠીભર મુસ્લિમ કે અંગ્રેજ કે કોઈ પણ પ્રજા વર્ષો સુધી તમારા પર રાજ કરે તો એમનામાં કોઈ ખૂબીઓ જરુર હોવી જોઈએ. હિન્દુવાદી સંસ્થાઓએે ખરેખર તો જનતાને આ પ્રજાઓની ખૂબીઓ અને આપણી ખામી બતાવવી જોઈતી હતી. એને બદલે એ જનતાને ‘હમ મહાન હૈ’નો નશો ચડાવતી રહી. ખામીઓ ધ્યાનમાં લાવવાને બદલે પ્રજાને ઊલટા ભારતીય સંસ્કૃતિની મહાનતાની ભાંગના નશામાં ચકચૂર રાખો તો આપણી કમી કઈ રીતે નાબૂદ થવાની? ‘વીરતા પરમો ધર્મ’ એવું સૂત્ર આપીને સ્વામીજી સ્પષ્ટપણે કહે છે કે વીરતા અને અહિંસા એ કંઈ પરસ્પર વિરોધી બાબતો નથી.

મધુ રાયની આત્મકથાની આપણે સૌ તીવ્રતાથી રાહ જોઈ રહ્યા છીએ. ચંદ્રકાંત બક્ષીએ તો એનું શીર્ષક પણ નક્કી કરી નાખ્યું હતું – ‘રિટર્ન ટિકિટ’. કમબખ્તી એ છે કે મધુ રાય આત્મકથા લખવાના કોઈ મૂડમાં નથી. એ કહી દે છે કે મારાં લખાણોમાં મારી આત્મકથા એવી વણાયેલી છે કે એ ફરી લખવાનો અર્થ નથી અને જે નથી લખાયું તે લખવાની હિંમત નથી !

મુલાકાતમાં કેવળ ઉત્તર આપનારનું જ નહીં, બલકે પ્રશ્ન પૂછનારનું વ્યક્તિત્ત્વ પણ છતું થતું હોય છે. લેખિકા જે રીતે સવાલો પૂછે છે અને પછી જવાબોને પચાવીને શબ્દોમાં ઢાળે છે એના પરથી એમની સમજ, નિષ્ઠા અને પક્વતા સ્પષ્ટ થાય છે. સુઘડ છપાઈ ધરાવતાં આ પુસ્તક સાથે એક્સ્ટ્રા બોનસ પણ છે- આ તમામ મુલાકાતોને આવરી લેતી ઓડિયો સીડી. વાંચવાનો જલસો પડે એવું સુંદર પુસ્તક.          

0 0 0

સુરીલા સંવાદ : લેખિકા : આરાધના ભટ્ટ • પ્રકાશક : નવભારત સાહિત્ય મંદિર, અમદાવાદ-૧, મુંબઈ-૧ • કિંમત : રૂ. ૩૯૫/ • પૃષ્ઠ :  ૨૩૮

(સૌજન્ય :  ચિત્રલેખા – જૂન ૨૦૧૩) 

Sunday, June 30, 2013

વાર્તા એક :

દાનવ

એણે ચણ ચણી લીધું . . ચાચમાં દાણા ભર્યા. સર સર સર પવન કાપતો પછી એ ચકલો ઉડ્યો. ઘર નજીક આવતું જતું હતું. થોડી જ વારમાં ઘરનું આંગણ ઝાડ દેખાયું, ઝડપ વઘી.

'ભૂખ્યા થયાં હશે ને બાળકો', એને થયું. પણ …. અરે …..

'મારો માળો ક્યાં ? મારાં બચ્ચાં ક્યાં ?'

'….. ચીં ચીં ચીં ચીં …' ભોંય પરથી કણસવાનો અવાજ આવતો હતો.

'અરે, અા શું થયું ? … કોણ આવ્યું હતું અહીં, વાયરો ?'

'….. ચીં ચીં ચીં ચીં …'

'મેહુલો .. ?'

'….. ચીં ચીં ચીં ચીં …'

'ચોપગું .. ?'

'….. ચીં ચીં ચીં ચીં …'

'.. કોઈ દાનવ … ?'

'….. ચીં ચીં ચીં ચીં …'

'.. નક્કી, પેલો બે પગો .. ?'

'………………………..'

બચ્ચાં શાંત થઈ ગયા હતાં …

ચકલો ગમગીન હતો.

પછી …

'પારંગત છે એ તો તોડવામાં … ઘરમાં ફોટો ગાંધીનો અને કામ ગોડ્શેના, સફેદ લિબાશધારી ..' એમ બબડતો ચકલો ફરી ઊડ્યો તણખલાં લેવા.

પણ પહેલાં એણે ચાંચમાંના દાણા ભોંયે ફેંક્યા, થુ થુ થુ થુ ….

•

વાર્તા બે :

કાંચીડો

'આજે દાળ કેમ આટલી બધી પાતળી બનાવી ?' પંચમના ઊંચા સૂરમાં પુત્રે વૃદ્ધ માને ત્રાડ જ નાખી.

'શિલ્પાવહુએ બનાવી છે, આજે …' વૃદ્ધાના અવાજમાં કંપન સાથે ડર પણ ડોકાયો.

'…. જો કે બની છે ખૂબ જ સ્વાદિષ્ટ' પુત્રનો સૂર છેક સરગમના નીચલા 'સા' પર પછડાયો હતો.

તત્કાળ પૂરતો વૃદ્ધાએ નિરાંતનો દમ લીધો, અને મનોમન બબડી 'કાંચીડો ..'

e.mail : gunvantvaidya@hotmail.com