બધા કૃપાળુ મિત્રોની કૃપા જો એકઠી થઈને
આ હૃદયમાં પાંગરે, વધે અધિક એટલી કે
જિંદગી સ્વયં બને કરુણ ને દયાને પાત્ર ….
તો લાવ હું ધીમી પડું,
હું ધીરે ધીરે ઓસરું!
કિંતુ થઈ અધીર, નથી ઉચિત હૃદયને ખોલવું
એ મિત્રની કને કે જે તુરત થશે કબૂલ કરવા:
યોગક્ષેમનું વહન, સમસ્ત મૂલ્યનું જતન, સમગ્ર પ્રેમનું કથન!
પિછાણી લીધાં દીવાસ્વપ્નો ને આ ભયની ભ્રમણાઓને,
એટલે પ્રકંપું હું અશું કશું અકારણે;
લલાટે આવતી લટોથી થાઉં છું ચલિત હવે
ડરી ય જાઉં છું હું મારા ધ્રુજતા મુક્ત સાદથી!
ઓ દૈવીશક્તિ! ઊતરો પ્રપાતથી ને જોમથી
વહાવી જાવ આ શરીર પ્રચંડ તવ પ્રવાહમાં …
શું સાંભળો છો મુજને કે જે શાંતિથી સૂણ્યા કરે છે
એકધારું અનવરત થઈને ઈશ્વરાભિમુખ?
•
An Apprehension • Elizabeth Barrett Browning
If all the gentlest-hearted friends I know
Concentred in one heart their gentleness,
That still grew gentler, till its pulse was less
For life than pity, — I should yet be slow
To bring my own heart nakedly below
The palm of such a friend, that he should press
Motive, condition, means, appliances,
My false ideal joy and fickle woe,
Out full to light and knowledge. I should fear
Some plait between the brows — some rougher chime
In the free voice … O angels, let the flood
Of bitter scorn dash on me! Do ye hear
What I say, who hear camly all the time
This everlasting face-to-face with GOD?
(06 March 1806 – 29 June 1861)
