હવે આપણે બાર સુધી ગણશું
અને આપણે બધાં નિશ્ચલ થઈ જઈશું.
આ પૃથ્વી પર આજે એક વાર
આપણે કોઈ પણ ભાષામાં બોલશું નહીં
અને આપણા હાથ બહુ વધારે હલાવશું નહીં.
દોડધામ વિનાની, એન્જિનો વિનાની
એ ક્ષણ બહુ અકલ્પિત હશે;
કોઈ ઓચિંતા આવી પડેલા અજાણ્યાપણ વચ્ચે
આપણે બધાં એકસાથે હોઈશું.
શીતલ પાણીમાં માચ્છીમારો
વ્હેલ માછલીને હાનિ નહીં પહોંચાડે,
અને મીઠું ભેગું કરતો પુરુષ
પોતાના પીડિત હાથોને નહીં ગણકારે.
જે લોકો ‘ગ્રીન’ યુદ્ધોની તૈયારી કરી રહ્યાં છે,
ગેસ વડે યુદ્ધો, અગ્નિ વડે યુદ્ધો,
કોઈ પણ જીવિત ન રહ્યું હોય તેવી જીતો,
તે બધા નવાં કપડાં પહેરીને
પોતાના ભાઈઓ સાથે કશું કર્યા વિના
છાંયડામાં ફરશે.
હું જે કહું છું તેનો મતલબ
સંપૂર્ણ નિષ્ક્રિયતા ન સમજી બેસતાં.
જીવન એના વિશે જ છે,
મૃત્યુ સાથે મારે કોઈ લેવાદેવા નથી.
આપણા જીવનને ગતિમાન રાખવા માટે
આપણે જો આટલાં બધાં એકલક્ષી ન હોત,
અને હવે કદાચ પહેલી વાર કંઈ કરી શકવાનાં નથી
આપણી જાતને ક્યારે ય સમજી શક્યાં નથી,
અને મોતની બીકે ડરી રહ્યાં છીએ ત્યારે,
તેમાંથી કદાચ કોઈ મહાન મૌનતા
આ દુ:ખદ સ્થિતિમાં ભંગ પાડી શકે.
કદાચ પૃથ્વી આપણને કંઈક શીખવી શકે
કે જે હમણાં બધું જ મરણ પામ્યું હોય તેવું લાગે છે
તે આગળ જતાં જીવિત થઈ શકે તેમ છે.
હવે હું બાર સુધી ગણીશ
અને તમે ચૂપ રહેશો, અને હું જતો રહીશ.
પાબલો નેરુડાનું કાવ્ય “Keeping Quiet”નો અંગ્રેજીમાંથી ગુજરાતીમાં અનુવાદ
21/03/2020
°°°°°
The poem “Keeping Quiet”
“Now we will count to twelve
and we will all keep still.
For once on the face of the earth,
let’s not speak in any language;
let’s stop for one second,
and not move our arms so much.
It would be an exotic moment
without rush, without engines;
we would all be together
in a sudden strangeness.
Fisherman in the cold sea
would not harm whales
and the man gathering salt
would not look at his hurt hands.
Those who prepare green wars,
wars with gas, wars with fire,
victories with no survivors,
would put on clean clothes
and walk about with their brothers
in the shade, doing nothing.
What I want should not be confused
with total inactivity.
Life is what it is about;
I want no truck with death.
If we were not so single-minded
about keeping our lives moving,
and for once could do nothing,
perhaps a huge silence
might interrupt this sadness
of never understanding ourselves
and of threatening ourselves with death.
Perhaps the earth can teach us
as when everything seems dead
and later proves to be alive.
Now I’ll count up to twelve
and you keep quiet and I will go.”
Translated into English from Spanish by Alaister Reid
