હતો એક ઝાડના જેવો, હવે એ ડગમગેલો છે
ન પૂછો, કેમ છો ‘દીપક’ ?! એ બિસ્તરમાં પડેલો છે
વસંતોનો એ રસિયો, રંગ-ખુશ્બૂનો હતો ભેરુ
હસી મોસમ તો હસ્યો, હંમેશાં મઘમઘેલો છે
પછી શું કામ ના ફરકે એ સોનેરી ધજા એની
ઘણાંયે ઘન વનો વીંધી એ પર્વત પર ચડેલો છે
કહીં લેટી ગયો ‘તો એ કોઈની ઝુલ્ફછાયામાં
કોઈને શોધવા માટે હવે એ નીકળેલો છે
હવે એ કોઈનો રોક્યો ન રોકાઈ શકે ‘દીપક’
કોઈનો દર્દભીનો સાદ, એણે સાંભળેલો છે