તમે તમારી માને મરતી જોઈ છે?
કે મારી ના હોય પણ સાવ નહિ જેવું
ઝીણું ઝીણું ધબકતી જોઈ છે?
જોઈ છે એને ખાટલે પટકાઈ
મૂતરની વાસભર્યાં ભીનાં લૂગડે
ચૂપચાપ રાહ જોતી
કે કોઈ આવે ને બદલાવે કપડાં?
સાંભળી પણ હોય કદાચ તમે
તમારી માનાં ફરિયાદી શ્વાસોની સંસણી,
સાંભળી પણ હોય એને
નાખતી એક નિસાસો લાંબો
ને દેતી ઈશ્વરને ગાળો
"આ ઈશ્વરે મૂઓ નાલાયક છે;
પાર નથી આણતો ઝટ લઈને!"
તમે કદાચ અનુભવીયે હોય
પંપાળીને હાથ તમારી માના ધ્રુજતા હાથ ઉપર
કોઈ મજબૂત પકડ સમયની,
ને હોય અનુભવી પીગળતી
થતી રાખ તમારા હાથ તળે
આખેઆખી વ્યક્તિગત સમયની.
ફંફોસતી શબ્દો
જોડે ટૂકડા ટૂકડા વાક્યોમાં
અસ્પષ્ટ ચિત્રો.
કોરી આંખે તળે
બળતી કાળઝાળ બપોરો
જોઈ પણ હોય તમે.
પોન્ડ્ઝના ટેલ્કમ પાઉડરથી
મઘમઘતો જે ઓરડો
એ જ ઓરડામાંથી આવતી
કોહવાતા, મૂરઝાતા માણસની
મરતાં પહેલાની ના હોય એવી વાસ
તમે ભાળી છે?
તમે તમારી મને છેલ્લી ક્યારે ભાળી છે?
મનમાં ને મનમાં તમે એને કેટલી ધિક્કારી છે?
ચેન્નાઈમાં આવ્યું એવું પૂર ભયંકર આવ્યું અહીંયા
છાતી સમાણાં પાણી માંહે
બૂડ… બૂડ….
દીધી વહાવી એને અસ્થિ સમેત તહીંયાં!
તમે કદી સપનામાં એને મારી છે?
જીવતા છતાં તમે એને મૂઈ ધારી છે?
ક્યારેક તમે પણ એને મરેલી જોવા ચાહી છે?
કહોને, તમે તમારી માને કેટલી ચાહી છે?
‘Parvati Bunglow’, opposite New Alaknanda Society, near Azad Society, AHMEDABAD – 380 015